Η αναβολή δεν είναι ο τρόπος για τη μεταμόρφωση

Γιατί αναβάλλεις για αύριο; Γιατί δεν θέλεις να το κάνεις τώρα; Αυτή τη στιγμή!

Παίζεις ένα παιχνίδι λογικής. Λες: αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο αλλά αύριο θα είναι απλό. Έρχεται όμως το αύριο και γίνεται σήμερα. Κι όταν το αύριο έρχεται, θα είναι πάλι σήμερα και θα πεις: “Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο, αλλά αύριο θα το κάνω!” Αυτός είναι ο τρόπος τού νου, για να αισθάνεται άνετα. Και το αύριο δεν έρχεται ποτέ.

Δεν είναι η αναβολή ο τρόπος για τη μεταμόρφωση. Μέχρι τώρα έχεις αναβάλει, έχεις αναβάλει συνέχεια. Αναβάλλεις κάθε στιγμή και γι’ αυτό έχεις μείνει ίδιος. Αν το κατανοήσεις αυτό, η μεταμόρφωση είναι αυτή η στιγ­μή, επειδή δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια, είναι ξύπνημα.

Δεν τίθεται θέμα αλλαγής, δεν τίθεται θέμα να κάνεις κάτι με τον εαυτό σου. Έτσι όπως είσαι, είσαι τέλειος. Έτσι όπως είσαι, είσαι θεϊκός. Έτσι όπως είσαι, δεν σου λείπει τίποτα απολύτως. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα απλό ξύ­πνημα. Βγες μέσα από τα όνειρά σου και τον ύπνο σου, άνοιξε τα μάτια σου και δες απλώς την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα μεταμορφώ­νει. Ξαφνικά δεν είσαι πια το παρελθόν.

Όταν εγκαταλείπεις το μέλλον, αμέσως εγκαταλείπεται και το παρελθόν. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς νόμους της ζωής. Αν μπορέσεις να εγκαταλείψεις το μέλλον, εγκαταλείπεται αμέσως και το παρελθόν, δεν μπορεί να παραμείνει. Είναι όπως ακριβώς όταν φτιάχνεις μια γέφυρα σε ένα ποτάμι. Για να υπάρξει η γέφυρα, χρειάζεται δύο όχθες. Αν η μία όχθη πάψει να υπάρχει, η άλλη όχθη μόνη της δεν θα μπορέσει να στηρίξει τη γέφυρα. Η γέφυρα πέφτει, τα πάντα εξαφανίζονται. Το παρελθόν και το μέλλον είναι δύο όχθες. Και ανάμεσά τους έχεις φτιάξει μια γέφυρα από επιθυμίες. Πάντοτε πηγαίνεις κάπου, πάντοτε! Αν δεν έχεις φτάσει, τότε ο νους λέει: “Πήγαινε γρήγορα!”

Γι’ αυτό, ολόκληρη η σύγχρονη τάση στηρίζεται στη ταχύτητα. Ο νους λέει: “Δεν φτάνεις, επειδή η ταχύτητά σου δεν είναι αρκετά γρήγορη. Ο σκοπός βρίσκεται μπροστά σου, βλέπεις ότι μπορείς να τον φτάσεις αύριο ή μεθαύριο το πολύ. Ο σκοπός είναι εκεί, μπορείς να τον δεις στον ορίζο­ντα. Η ταχύτητά σου δεν είναι αρκετά γρήγορη. Πήγαινε γρήγορα, τρέξε! Φτιάξε καινούργιες μηχανές με μεγαλύτερη ταχύτητα και θα φτάσεις.”

Φτάσαμε στο φεγγάρι, εξαιτίας αυτής της λογικής. Και δεν κατακτή­σαμε κανένα σκοπό. Η ταχύτητα γίνεται όλο και πιο γρήγορη. Αργά ή γρήγορα, θα κινούμαστε με την ταχύτητα του φωτός. Τώρα κινούμαστε με την ταχύτητα του ήχου. Όσο μεγαλύτερη ταχύτητα, τόσο πιο χαμένος θα είσαι, γιατί τότε θα είναι πολύ δύσκολο να επιστρέφεις στο σπίτι σου! Αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να πας πολύ μακριά. Όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύ­τητα, τόσο πιο δύσκολο είναι να γυρίσεις στο σπίτι σου.

Αυτός είναι ο λόγος που η αυτογνωσία έγινε σχεδόν αδύνατη σε αυτόν τον αιώνα, τον αιώνα της ταχύτητας. Ο Βούδας γνώρισε τον εαυτό του εύκολα, ο Ιησούς γνώρισε τον εαυτό του εύκολα, επειδή έζησαν σε εποχή που δεν υπήρχε ταχύτητα. Απλώς περπατούσαν. Το κάρο ήταν το πιο γρήγορο μέσο που υπήρχε και μπορείς να περπατήσεις γρηγορότερα από ένα κάρο. Περ­πάτησαν πάνω στη γη. Εμείς πετάμε στους ουρανούς, εισχωρήσαμε στο διάστημα και όσο πιο γρήγορα πηγαίνουμε, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να επιστρέφουμε πίσω, στο σπίτι μας.

Άκουσα...

Δύο ζητιάνοι βρήκαν στο δρόμο μια ξεκλείδωτη μοτοσικλέτα με καρότσι. Ο ένας ζητιάνος πήδηξε στη μοτοσικλέτα, ο άλλος στο καρότσι κι έφυγαν με ταχύτητα για τη γειτονική πόλη. Ύστερα από ένα τέταρτο, εκείνος που οδηγούσε κοίταξε τον φίλο του. Το πρόσωπο τού φίλου του ήταν τελείως κόκκινο, σαν να είχε τρελαθεί ή σαν να πέθαινε. Τον ρώτησε: “Τι συμβαίνει;” Ο άλλος είπε: “Κάνε πιο σιγά, γιατί αυτό το πράγμα δεν έχει πάτο και τρέχω σ’ όλο τον δρόμο.”

Αυτό το πράγμα, η επιθυμία, δεν έχει πάτο. Πεθαίνεις, επειδή έτρεχες σ’ όλο τον δρόμο γρήγορα κι ακόμα πιο γρήγορα. Κι αυτό το πράγμα δεν έχει πάτο. Η επιθυμία δεν έχει τέλος, γι’ αυτό δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Αν προσπαθήσεις να γεμίσεις με νερό ένα βάζο που δεν έχει πάτο, πώς θα μπορέσεις να το γεμίσεις; Είναι αδύνατον! Γιατί δεν μπορείς να γε­μίσεις αυτό το απύθμενο βάζο της επιθυμίας; Δεν κοίταξες ποτέ να δεις αν έχει πάτο ή όχι, απλώς πήδηξες μέσα του. Και τρέχεις τόσο γρήγορα, που δεν υπάρχει χρόνος να σταματήσεις και να δεις τι γίνεται.

Osho

"Ο Σπόρος του Σιναπιού"