Ο σωστός ύπνος βοηθά στη σωματική και στην ψυχική υγεία

Η διατροφή μας έχει αποδιοργανωθεί, η σωματική δουλειά έχει αποδιοργανωθεί και ο ύπνος έχει δολοφονηθεί εντελώς! 

Ο ύπνος έχει υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά από την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού.

Από την ημέρα που ο άνθρωπος ανακάλυψε το τεχνητό φως, ο ύπνος του έχει διαταραχτεί πάρα πολύ. Και θεωρεί όλο και περισσότερο ότι ο ύπνος είναι κάτι άχρηστο, ότι χάνει πολύ χρόνο σ’ αυτόν, ότι ο χρόνος που ξοδεύει στον ύπνο είναι απολύτως χαμένος χρόνος. Έτσι, θεωρεί ότι όσο λιγότερο μπορεί να κοιμάται, τόσο το καλύτερο. Δεν του περνάει από το νου ότι ο ύπνος προσφέρει κάτι στη βαθύτερη διαδικασία της ζωής.

Αυτό είναι το ένα είδος ανθρώπου, που θέλει να περι­ορίσει την ποσότητα του απαιτούμενου ύπνου. Το άλλο είδος είναι οι μοναχοί και οι ερημίτες, οι οποίοι θεωρούν ότι ο ύπνος είναι το αντίθετο από τη συνειδητότητα και την εγρήγορση. Έτσι κι αυτοί θεωρούν ότι όσο λιγότερο κοιμάσαι, τόσο το καλύτερο. Για τους μοναχούς υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα. Ε­πειδή συσσωρεύουν πολλές καταπιέσεις στο ασυνείδητό τους, στον ύπνο τους βγαίνουν στην επιφάνεια όλες αυτές σι καταπιέσεις και μπαίνουν στα όνειρά τους.

Έτσι, εμφανίζεται ένα είδος φόβου του ύπνου. Οι γυ­ναίκες που εγκατέλειψαν εμφανίζονται στον ύπνο τους τη νύχτα. Το χρήμα και το κοινωνικό κύρος που εγκατέλειψαν τους ακολουθεί στα όνειρά τους. Έτσι, θεωρούν ότι ο ύπνος είναι κάτι πολύ επικίνδυνο, κάτι που δεν μπορούν να το ελέγξουν, οπότε όσο λιγότερο κοιμούνται τόσο το καλύτερο. Αυτοί οι μοναχοί δημιούρ­γησαν σε όλο τον κόσμο την αίσθηση ότι ο ύπνος είναι κάτι μη πνευματικό. Αυτή είναι μια εντελώς ηλίθια αν­τίληψη.

Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που εναντιώνονται στον ύπνο και θεωρούν ότι είναι χάσιμο χρόνου κι ότι δεν υ­πάρχει ανάγκη να κοιμάται κανείς πολύ, ότι όσο περισσότερο μένει ξύπνιος ο άνθρωπος, τόσο το καλύτερο.

Οι άνθρωποι που υπολογίζουν το κάθε τι και κάνουν στατιστικές για το κάθε τι είναι στ’ αλήθεια παράξενοι. Έχουν υπολογίσει ότι αν ένας άνθρωπος κοιμάται οκτώ ώρες, κοιμάται το ένα τρίτο της ζωής του. Αν ένας άν­θρωπος ζήσει εξήντα χρόνια, τότε έχουν πάει χαμένα εί­κοσι χρόνια. Έτσι, έχουν απομείνει διαθέσιμα μόνο σαράντα χρόνια.

Και κάνουν ακόμα περισσότερους υπολογισμούς. Έ­χουν υπολογίσει πόσο χρόνο χρειάζεται ο άνθρωπος για να φάει, για να φορέσει τα ρούχα του, για να ξυριστεί, για να πλυθεί και πάει λέγοντας. Αφού έχουν υ­πολογίσει το κάθε τι, δηλώνουν με βεβαιότητα ότι όλη σχεδόν η ζωή μας πάει χαμένη. Όταν αρχίζουν να αφαιρούν όλο εκείνο το χρόνο, αντιλαμβάνονται ότι ο άν­θρωπος απλώς φαίνεται ότι ζει εξήντα χρόνια.

Στην πραγματικότητα, είκοσι χρόνια πηγαίνουν στον ύπνο, μερικά χρόνια πηγαίνουν στο φαγητό, μερικά άλλα στο πλύσιμο, μερικά άλλα στο διάβασμα της εφη­μερίδας. Τα πάντα είναι χαμένος χρόνος και δεν απομέ­νει τίποτα για τη ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν πανικό. Η συμβουλή τους είναι να κοπούν όλα αυτά τα πράγματα, αν θέλεις να έχεις χρόνο για να ζήσεις. Ο ύπνος παίρνει τον περισσότερο χρόνο του ανθρώπου, οπότε περιόρισε τον.

Έτσι, η μία ομάδα συμβουλεύει τη μείωση του ύπνου και δημιουργεί ένα κύμα αντίθεσης στον ύπνο, η δεύ­τερη ομάδα, οι μοναχοί και οι ερημίτες, θεωρούν τον ύπνο μη πνευματικό και λένε στους ανθρώπους να κοι­μούνται όσο λιγότερο γίνεται. Όσο λιγότερο κοιμάται ένας άνθρωπος, τόσο πιο άγιος θεωρείται. Κι αν δεν κοι­μάται καθόλου, τότε είναι απολύτως άγιος άνθρωπος.

Αυτές οι δύο ομάδες και οι ιδέες τους έχουν καταστρέ­ψει τη δυνατότητα του ανθρώπου να κοιμάται. Και με τη δολοφονία του ύπνου, έχουν ξεριζωθεί όλα τα βαθιά κέντρα της ανθρώπινης ζωής. Δεν έχουμε δώσει προσο­χή στο ότι η αιτία πίσω από όλες τις αρρώστιες, όλες τις διαταραχές που έχουν μπει στη ζωή του ανθρώπου εί­ναι η έλλειψη ύπνου.

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να κοιμηθεί σωστά δεν μπορεί να ζήσει σωστά. Ο ύπνος δεν είναι χάσιμο χρό­νου. Οι οκτώ ώρες ύπνου δεν είναι χαμένες. Εξαιτίας εκείνων των οκτώ ωρών, είσαι σε θέση να μένεις ξύ­πνιος δέκα έξι ώρες. Διαφορετικά, δεν θα μπορούσες να μείνεις ξύπνιος όλες αυτές τις ώρες. Στη διάρκεια αυτών των οκτώ ωρών, συσσωρεύεσαι ζωτική ενέργεια, η ζωή σου ανανεώνεται, τα κέντρα του εγκεφάλου και της καρδιάς σου ηρεμούν και η ζωή σου λειτουργεί από το κέντρο του αφαλού. Εκείνες τις οκτώ ώρες ύπνου, γίνεσαι και πάλι ένα με τη φύση και με την ύπαρξη, γι’ αυτό και ανανεώνεσαι.

Αν θέλεις να βασανίσεις κάποιον, τότε η καλύτερη μέθοδος - επινοημένη πριν από χιλιάδες χρόνια - είναι να μην τον αφήσεις να κοιμηθεί. Είναι μια μέθοδος που δεν σηκώνει βελτίωση! Είναι η δημοφιλέστερη μέθοδος βασανισμού κρατουμένων. Αυτό το βασανιστήριο πη­γαίνει πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Ακόμη κι αν σκο­τώσεις κάποιον, δεν υποφέρει τόσο πολύ, όσο αν δεν τον αφήνεις να κοιμηθεί, επειδή μόνο με τον ύπνο μπο­ρεί να ανακτήσει ό,τι έχει χάσει.

Αν δεν είναι σε θέση να κοιμηθεί, τότε χάνει συνε­χώς τη ζωτική του ενέργεια. Αν δεν μπορεί να αναζωο­γονηθεί, στερεύει εντελώς. Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει στερέψει, έχει κλείσει τις πόρτες της. Ο ύπνος χρειάζεται να επιστρέψει στην ανθρώπινη ζωή. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία άλλη εναλ­λακτική, κανένα άλλο βήμα για την ψυχολογική υγεία της ανθρωπότητας. Ο ύπνος πρέπει να γίνει υποχρεω­τικός δια νόμου, για τα επόμενα εκατό ή διακόσια χρό­νια! Είναι πολύ σημαντικό για ένα διαλογιστή να κοιμά­ται σωστά και αρκετά.

Και χρειάζεσαι να γίνει κατανοητό κάτι ακόμη: Ο σωστός ύπνος είναι διαφορετικός για τον καθένα. Δεν είναι ίδιος για όλους, επειδή το σώμα έχει διαφορετικές ανάγκες για κάθε άνθρωπο, ανάλογα με την ηλικία και πολλούς άλλους παράγοντες.

Όταν το παιδί βρίσκεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, κοιμάται είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, επειδή αναπτύσσονται όλοι οι ιστοί του. Χρειάζεται ύπνο. Το σώμα του θα αναπτυχθεί μόνο αν μένει κοι­μισμένο είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Είναι πιθανό ότι το παιδί που γεννιέται κουτσό, ανά­πηρο ή τυφλό έχει ξυπνήσει στη διάρκεια των εννέα μηνών, μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Μία μέρα, είναι πιθανό να αντιληφθεί η επιστήμη ότι τα παιδιά, που για κάποιο λόγο ξύπνησαν-μέσα στην κοιλιά της μητέρας τους, γεννιούνται ανάπηρα ή με ένα μέρος του σώματός τους υπανάπτυκτο.

Είναι απαραίτητο να παραμένει κοιμισμένο μέσα στην κοιλιά είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, επειδή ολόκληρο το σώμα δημιουργείται, ολόκληρο το σώμα αναπτύσσεται. Ο βαθύς ύπνος είναι απαραίτητος. Μόνο τότε μπορούν να συμβούν όλες οι δραστηριότητες του σώματος.

Όταν γεννιέται το παιδί, κοιμάται είκοσι ώρες την η­μέρα. Το σώμα του εξακολουθεί-να μεγαλώνει. Ύστερα κοιμάται δέκα οκτώ ώρες, έπειτα δέκα τέσσερις ώρες... Σιγά-σιγά, καθώς αρχίζει να ωριμάζει το σώμα του, κοι­μάται ολοένα και λιγότερο. Στο τέλος σταθεροποιείται κάπου ανάμεσα στις έξι με οκτώ ώρες.

Ο ηλικιωμένος άνθρωπος κοιμάται λιγότερο. Κοιμά­ται πέντε ώρες, τέσσερις, ακόμα και τρεις ώρες, επειδή η ανάπτυξη του σώματος του ηλικιωμένου έχει σταμα­τήσει. Δεν χρειάζεται πολύ ύπνο κάθε μέρα, επειδή τώ­ρα πλησιάζει, ο θάνατος. Αν ο γέρος κοιμόταν σαν παιδί, τότε δεν θα μπορούσε να πεθάνει. Αν ο γέρος κοιμό­ταν τόσο πολύ όσο κοιμάται το παιδί, ο θάνατος θα ήταν δύσκολος. Ο θάνατος χρειάζεται ολοένα και λι­γότερο ύπνο. Η ζωή χρειάζεται βαθύ ύπνο. Γι’ αυτό, ο γέρος κοιμάται ολοένα και λιγότερο και το παιδί κοι­μάται περισσότερο.

Αν ο γέρος περίμενε από το παιδί να κοιμάται όσο κι εκείνος, αυτό θα ήταν επικίνδυνο. Και οι ηλικιωμένοι άνθρωποι το κάνουν συχνά αυτό. Φέρονται στα παιδιά σαν να ήταν γέροι. Τα ξυπνούν πολύ νωρίς το πρωί και δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν ζημιά στις σωματικές τους λειτουργίες. Αυτό είναι πολύ καταστροφικό για τα παιδιά.

Ένα παιδί μου είπε κάποτε: «Η μητέρα μου είναι πο­λύ παράξενη. Όταν δεν έχω διάθεση να κοιμηθώ το βράδυ, με πιέζει να κοιμηθώ κι όταν θέλω να κοιμηθώ το πρωί, με πιέζει να ξυπνήσω. Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει αυτό. Εσύ εξηγείς ένα σωρό πράγματα στους ανθρώπους. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις αυτό στη μη­τέρα μου;»

Ήθελε να βοηθήσω τη μητέρα του να κα­ταλάβει ότι αυτό που έκανε ήταν αντιφατικό. Δεν έχουμε επίγνωση ότι συχνά φερόμαστε στα παι­διά σαν να είναι γέροι κι ύστερα, όταν μεγαλώνουν, αρχί­ζουν να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες που είναι γραμ­μένοι σε πολλά βιβλία.

Μπορεί να μην έχεις επίγνωση ότι οι τελευταίες έ­ρευνες λένε ότι δεν μπορεί να υπάρχει μία ενιαία ώρα για να ξυπνάνε όλοι. Πάντοτε έλεγαν πως είναι καλό να ξυπνάει ο άνθρωπος στις πέντε το πρωί. Αυτό είναι απολύτως λάθος και αντιεπιστημονικό. Δεν είναι καλό για όλους. Μπορεί να είναι καλό για κάποιους ανθρώ­πους, για άλλους όμως μπορεί να είναι βλαβερό.

Μέσα στις είκοσι τέσσερις ώρες, για τρεις ώρες περί­που, η θερμοκρασία του σώματος κάθε ανθρώπου πέ­φτει και εκείνες οι τρεις ώρες είναι οι ώρες του βαθύτερου ύπνου. Αν ξυπνήσεις τον άνθρωπο στη διάρκεια εκείνων των τριών ωρών, θα χαλάσει ολόκληρη η μέρα του και θα διαταραχτεί όλη του η ενέργεια. Γενικά, αυτές οι τρεις ώρες είναι ανάμεσα στις δύο με πέντε το πρωί. Για τους περισσότερους ανθρώπους αυτές οι τρεις ώρες είναι από τις δύο μέχρι τις πέντε το πρωί, αυτό όμως δεν συμβαίνει για όλους.

Σε κάποιους ανθρώπους η θερμοκρασία του σώματός τους είναι πεσμένη μέχρι τις έξι, για κάποιους μέχρι τις εφτά και για κάποιους η θερμοκρασία αρχίζει να γίνεται φυσιολογική στις τέσσερις το πρωί. Έτσι, αν κάποιος ξυπνήσει μέσα σ’ αυτές τις ώρες της χαμηλής θερμοκρασίας, οι υπόλοιπες είκοσι τέσσερις ώρες θα χαλάσουν και οι συνέπειες θα είναι βλαβερές. Μόνο όταν η θερμοκρασία του ανθρώπου αρχίσει να ανεβαί­νει στο φυσιολογικό επίπεδο, είναι ώρα να τον ξυπνή­σεις.

Το φυσιολογικό για όλους είναι να ξυπνούν με την α­νατολή του ήλιου, επειδή τότε ανεβαίνει η θερμοκρασί­α. Αυτό όμως δεν είναι κανόνας, υπάρχουν και εξαιρέ­σεις. Για κάποιους ανθρώπους μπορεί να είναι απαραί­τητο να κοιμηθούν λίγο ακόμα μετά την ανατολή του ήλιου, επειδή η θερμοκρασία κάθε ανθρώπου ανεβαίνει σε διαφορετική ώρα, με διαφορετικό ρυθμό. Έτσι, κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει πόσες ώρες ύπνου χρειάζεται και ποια είναι η σωστή ώρα για να σηκώνεται κι αυτό είναι ο κανόνας γι’ αυτόν. Οτιδήποτε μπορεί να λένε τα βιβλία, δεν χρειάζεται να τους δίνει καμία σημασία.

Για το σωστό ύπνο, όσο πιο βαθιά, και πιο πολύ μπορείς να κοιμάσαι, τόσο το καλύτερο. Αυτό όμως που σου λέω είναι να κοιμάσαι, όχι να μένεις ξαπλωμένος στο κρε­βάτι. Το να είσαι ξαπλωμένος δεν είναι ύπνος.

Το να ξυπνάς όταν αισθάνεσαι πως είναι υγιές για σένα να σηκωθείς πρέπει να γίνει ο κανόνας σου. Συ­νήθως συμβαίνει με την ανατολή του ήλιου, μα είναι πιθανό να μη συμβαίνει αυτό για σένα.

Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι ή να ανησυχείς η να θεωρείς πως είσαι αμαρτωλός και να φοβάσαι ότι θα πας στην κόλαση. Πολλοί άνθρωποι που σηκώνονται νωρίς το πρωί πηγαίνουν στην κόλαση και πολλοί άν­θρωποι που σηκώνονται αργά ζουν στον παράδεισο! Τί­ποτε από αυτά δεν έχει σχέση με την πνευματικότητα ή με τη μη πνευματικότητα. Ο σωστός ύπνος όμως ασφα­λώς και έχει σχέση.

Κάθε άνθρωπος λοιπόν πρέπει να ανακαλύψει τι είναι το σωστό γι' αυτόν. Επί τρεις μήνες, κάθε άνθρωπος πρέπει να πειραματιστεί με τη δουλειά του, με τον ύπνο του και με τη διατροφή του και πρέπει να βρει ποιοι είναι οι πιο υγιεινοί, λη πιο ειρηνικοί και οι πιο ευδαιμονικοί κανόνες γι’ αυτόν. Και ο καθένας πρέπει να κάνει τους δικούς του κανό­νες. Ούτε δύο άνθρωποι δεν είναι όμοιοι, οπότε δεν μπορεί να εφαρμοστεί κανένας κοινός κανόνας σε κανέναν. 'Οπότε κάποιος προσπαθεί να εφαρμόσει έναν κοινό κανόνα, αυτό έχει κακό αποτέλεσμα.

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ασύγκριτος. Δεν υπάρχει κανένας άλλος σαν αυτόν πάνω στη γη. Γι' αυτό, κανένας κανόνας δεν μπορεί να είναι κανόνας γι' αυ­τόν, μέχρι να βρει ποιοι είναι οι δικοί του κανόνες για τη ζωή του.      

Τα βιβλία, τα ιερά κείμενα και οι γκουρού είναι επικίνδυνοι, επειδή έχουν έτοιμες συνταγές. Σου λένε ότι πρέπει να ξυπνάς μια συγκεκριμένη ώρα, να τρως αυτό, να μην τρως το άλλο, ότι πρέπει να κοιμάσαι έτσι και να κάνεις τα πράγματα μ' αυτόν τον τρόπο. Αυτές οι έτοιμες συνταγές είναι επικίνδυνες. Είναι κα­λό να τις καταλαβαίνεις, κάθε άνθρωπος όμως πρέπει να ρυθμίζει τη ζωή του με το δικό του τρόπο. Κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει το δικό του μονοπάτι στο διαλογισμό. Κάθε άνθρωπος πρέπει να περπατήσει το δικό του μονοπάτι στο πνευματικό του ταξίδι. Δεν υπάρχουν έτοιμοι δρόμοι για σένα για ν’ αρχίσεις να περπατάς πάνω τους.

Το μονοπάτι του πνευματικού ταξιδιού είναι πολύ στε­νό, μόνο που δεν βρίσκεται καν εκεί! Εσύ το δημιουρ­γείς, καθώς το περπατάς και συνεχίζεται για όσο εσύ περπατάς πάνω του. Κι όσο περισσότερο περπατάς, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις το ταξίδι που έρχεται.

Αυτά είναι λοιπόν τα τρία θέματα: Η σωστή διατρο­φή, η σωστή δουλειά και ο σωστός ύπνος. Αν η ζωή προχωρά σωστά σ’ αυτά τα τρία θέματα, τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ανοίγματος αυτού που ονομά­ζω κέντρο του αφαλού, που είναι η πόρτα στην πνευμα­τική ζωή. Αν πλησιάσεις σ’ αυτή την πόρτα, ανοίγει. Τότε συμβαίνει κάτι μοναδικό, κάτι που δεν έχεις βίω­σες στη συνηθισμένη σου ζωή.

OSHO

"Ταξίδι προς τα Μέσα"