4 συνήθειες που δημιουργούν μια δυστυχισμένη Ζωή

O Henrik Edberg, συγγραφέας του best seller «Η τέχνη της χαλαρής δημιουργικότητας» σε συνεντεύξεις του κατά το παρελθόν έχει αποκαλύψει ότι πέρασε πολλά χρόνια παρατηρώντας ανθρώπους που ισχυρίζονταν ότι ζουν δυστυχισμένες ζωές. Ή ήταν όντως πραγματικά δυστυχισμένοι. 
«Γιατί να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο;», είναι μία εύλογη απορία. 

Γιατί ο Edberg, χωρίς να υποστηρίζει ότι έχει τη συνταγή της ευτυχίας, τουλάχιστον κατηγοριοποίησε κάποια μοτίβα συμπεριφοράς ανθρώπων, που χωρίς να το ξέρουν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δυστυχήσουν, για να ανακόψουν ευκαιρίες και να σαμποτάρουν οι ίδιοι τα όνειρα τους. 

Να, η λίστα των συνηθειών αυτών που σύμφωνα με τον συγγραφέα πρέπει να βγάλει κανείς άμεσα από τη ζωή του, αν θέλει να εξασφαλίσει υγεία σε όλων των ειδών τις σχέσεις του και να δημιουργήσει το υπόβαθρο για μια ευτυχισμένη ζωή. 

1. Μανία για τελειότητα 

Υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων που αδυνατεί να νιώσει έστω και λίγο καλά, αν το τραπεζομάντηλο δεν στρώθηκε σωστά ή αν υπάρχει ορθογραφικό λάθος σ' εκείνο το επαγγελματικό mail που έστειλε το πρωί. Κάποιος που λειτουργεί με τέτοια ευσυνειδησία είναι καλός μόνο για τον εργοδότη του και κακή επιρροή για φίλους και γνωστούς και κυρίως για τον ίδιο του τον εαυτό, υποστηρίζει ο συγγραφέας σε εκτεταμένο άρθρο του. Πρόκειται για ανθρώπους που η αυτοπεποίθηση τους «κρέμεται» μόνο από την τελειότητα και γκρεμίζεται κάθε φορά που ένα μικρό ή μεγαλύτερο λάθος σαμποτάρει τον τέλειο κόσμο τους. Πώς ξεπερνιέται αυτό; Με το να «εκπαιδεύει» κανείς τον εαυτό του στα ξεκάθαρα όρια και στο τι μπορεί να ελέγξει μέσα στην ημέρα του.   

2. Focus μόνο στην αρνητική κριτική. Και γενικά, κολυμπώντας σε μια θάλασσα άρνησης. 

Αυτό το είδος ανθρώπων θα «κολλήσει» στην αρνητική κριτική, χωρίς να εξετάσει ποιός την ασκεί, θα ψαχτεί για ελαττώματα στη δουλειά, στη συμπεριφορά, στις σχέσεις του, θα εντοπίσει πάντα το αρνητικό. Ο συγγραφέας φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι αυτό είναι και ένα είδος αντίδρασης, στο οποίο μας εκπαιδεύει ο κόσμος των media. Με το να εστιάζουμε μόνο στις κακές ειδήσεις, εκπαιδευόμαστε να λειτουργούμε έτσι και στη ζωή μας. Τι συνιστά; Να κλείσουμε για λίγο την τηλεόραση και να αποκτήσουμε «πάρε – δώσε» με τους ανθρώπους μας γύρω μας. Και ο εθελοντισμός, αλλά και τα χόμπι, όπως η κηπουρική, βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.   

3. Κολλημένοι στο παρελθόν, φοβισμένοι για το μέλλον...
.

Και απόντες από το παρόν. Κάθε παλιό λάθος, κάθε αποτυχία, κάθε στραβοπάτημα δεν ξεχνιέται ποτέ από κάποιους ανθρώπους. Και μέχρι ενός σημείου, αυτό είναι σωστό λέει ο Edberg. Αλλά, όταν αρχίζει να λειτουργεί ως φρένο στο «τώρα», τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Άνθρωποι με τέτοιου είδους στάση ζωής, φοβούνται το μέλλον, δεν ρισκάρουν ποτέ, ζουν με ένα μόνιμο άγχος ότι κάτι κακό ξημερώνει. Πώς απαλλάσσεται κανείς από αυτή τη συνήθεια; Ανακαλύπτοντας την αστεία ή τη γόνιμη πλευρά κάθε παλιού λάθους και προχωρώντας μπροστά.

   

4. Ζηλεύοντας τους άλλους 

Δεν είναι κάτι που γίνεται επίτηδες. Συμβαίνει, αναφέρει ο συγγραφέας. Η ζήλεια και το παράπονο ότι κάτι δεν πήγε καλά μ' εμάς, ότι η ζωή μας χρωστάει μια ευκαιρία ακόμη είναι από τις πιο ανθρώπινες μύχιες καταστάσεις. Όλοι μπαίνουμε στη διαδικασία να συγκρίνουμε τις ζωές μας με των φίλων μας, αρκετοί χαμογελάμε με τις επιτυχίες τους και τα βάζουμε με τον εαυτό μας που δεν τα καταφέραμε κι εμείς τόσο καλά. Αλλά το να παραμένει κανείς «κολλημένος» στις ζωές των άλλων είναι κάτι που προσυπογράφει τη δυστυχία του. 

Θέλει λίγο νεύρο παραπάνω, λέει ο συγγραφέας, λίγο να θυμώσει κανείς, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να τη φτάσει εκεί που θέλει.   Εκείνο που τονίζεται είναι ότι η δυστυχία, όπως και η ευτυχία είναι... μεταδοτικές. Κι ότι αυτού του είδους οι συμπεριφορές πρέπει να βελτιώνονται και για το όφελος του περίγυρου των ανθρώπων που έχουν κάποια από τις παραπάνω συνήθειες.  

Πηγή: www.lifo.gr