Ο δυνατός είναι τόσο ανίσχυρος, όσο και ο αδύναμος.

Αυτό το γκρουπ με κομμάτιασε. Έχω εκπαιδευτεί να είμαι οδηγός γκρουπ και ένιωσα εντελώς ανίκανος να κάνω οτιδήποτε. Σήμερα έχω ανακτήσει πολλή από την αυτοπεποίθησή μου.

Osho: Το έχεις καταλάβει εντελώς λανθασμένα.

Το κομμάτιασμα δεν συνέβη επειδή είσαι ανίκανος, αλλά επειδή θεωρείς τον εαυτό σου ικανό. Δεν ήταν επειδή εμφανίστηκε μέσα σου ξα­φνική έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά επειδή ένιωθες υπερβολική αυτοπεποίθηση. Και το να νιώθει κανείς υπερβολική αυτοπεποίθηση είναι αρρώστια.

Αυτή η αρρώστια κομματιάστηκε. Είναι μέρος του εγώ να νιώθει υπερβολική αυτοπεποίθηση και ικανότητα. Πρέπει κανείς να αποδεχθεί την ανικανότητα, πρέπει κανείς να αποδεχθεί την αδυναμία, πρέπει κανείς να αποδεχθεί την κατάσταση, όποια κι αν είναι. Και σήμερα έχεις αρχίσει και πάλι το παλιό μοντέλο: Κερδίζεις και πάλι αυτοπεποίθηση. Και θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις και πάλι κομμάτια.

Παράτηοέ το τώρα! Μην προσπαθείς να έχεις και πάλι αυτοπεποί­θηση!

Τι το κακό να νιώθεις ότι δεν έχεις αυτοπεποίθηση; Τι το κακό να είσαι μπερδεμένος, να είσαι αδύναμος, να είσαι ανίκανος; 

Για την ακρίβεια, έτσι είναι η πραγματικότητα. Ο κάθε ένας είναι αδύναμος κι έτσι πρέπει να είναι, επειδή ο κάθε ένας είναι ένα τόσο μικροσκοπικό κομμάτι. Πώς μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου ικανό; Σε περιβάλλει τόσο απέραντος αριθμός από πιθανότητες, κάθε μέρα έρχεται τόσο πολύ άγνωστο και πρέπει κανείς να το αντιμετωπίζει. Το πώς έχεις ζήσει μέχρι τώρα είναι σκέτο θαύμα. Δεν υπάρχει κα­νένας λόγος γι’ αυτό. Η αίσθηση πως είσαι κομματιασμένος έρχεται επειδή χάθηκε η αυτοπεποίθησή σου. 
Η αυτοπεποίθηση είναι ψεύτικη — απλώς στην επιφάνεια, σαν κρούστα λεπτού πάγου. Η κρούστα είναι πολύ απατηλή και μια μέρα θα πέσεις μέσα στο νερό, οπότε είναι προτιμότερο να το ξέρεις. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται ο ωκεανός, ένα απέραντο βάθος, μια άβυσσος. Ένα λεπτό στρώμα πάγου δεν μπορεί να σε προστατέψει. Είναι προτιμότερο να το έχεις συνειδητοποιήσει και να έχεις συνειδητοποιήσει και τον κίνδυνο. Αυτό δεν ήταν φόβος. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με φόβο. 

Έχουμε διδαχθεί, πολύ λανθασμένα, να έχουμε αυτοπεποίθηση και να είμαστε πάντοτε ικανοί ή τουλάχιστον να υποκρινόμαστε ότι είμαστε. 

Ο άν­θρωπος είναι ανίσχυρος! 

Ο δυνατός είναι τόσο ανίσχυρος, όσο και ο αδύναμος. Η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Όταν πεθαίνει ένας Ναπολέων ή ένας Αλέξανδρος είναι σαν οποιονδήποτε συνηθισμένο άνθρωπο. Είναι τόσο ανίσχυρος όσο κι ένας ζητιάνος και δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η διαφορά ήταν μόνο υποκρισία.

Εγκατέλειψε αυτή την αυτοπεποίθηση. Ακόμη κι αν παραμείνει το τρέμουλο για λίγες μέρες, άφησέ το να υπάρχει, αλλά μην προσπαθήσεις να ανακτήσεις εκείνο το παλιό στρώμα πάγου. Αν μπορείς να μείνεις με την ανικανότητά σου, με την αδυναμία σου, δεν λέω ότι δεν θα είσαι ποτέ ξανά αδύναμος. Η αδυναμία εμφανίζεται με την ιδέα ότι δεν είσαι αδύναμος. Τότε έχεις μια σύγκριση, μια εικόνα κι όταν πέφτεις απ’ αυτήν, εμφανίζεται το πρόβλημα. Από τη στιγμή που αποδέχεσαι οτιδήποτε συμβαίνει, ξαφνικά εξαφανίζεται η σύγκριση. Είσαι απλώς μόνος και ο εαυτός σου. 

Κα­νένας δεν είναι σαν κι εσένα, κανένας δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα υπάρξει ποτέ σαν κι εσένα. Είσαι απλώς μοναδικός και ασύγκριτος. Αυτό που έζησες ήταν πολύ όμορφο. Μην το πάρεις λανθασμένα ή μην αναδομήσεις και πάλι τον εαυτό σου.

.
Όλα αυτά τα γκρουπ είναι για να σου σπάσουν τη δομή, για να σε καταστρέψουν - εσένα έτσι όπως είσαι - και για να επιτρέψουν τον αυθορμητισμό μέσα σου, έτσι όπως ήσουν προτού να γεννηθείς, έτσι όπως θα είσαι όταν πεθάνεις.

Ήταν τρομερά πολύτιμο, εσύ όμως το πέταξες τελείως και δεν σου έδωσε καμία χρησιμότητα. Μπορεί να δομηθείς μάλιστα περισσότερο από πριν, επειδή τώρα γνωρίζεις ότι η παλιά δομή δεν δούλεψε τόσο καλά και να την κάνεις ακόμα πιο δυνατή γύρω σου.
.

Ζήσε χωρίς δομή, χωρίς μοντέλα, από τη μια στιγμή στην άλλη, σαν μια ροή.

Αυτά τα γκρουπ δεν χρειάζονται οδηγό κάποιον που να έχει αυτοπεποίθηση, να είναι δομημένος. Χρειάζονται οδηγό κάποιον που να είναι απλώς μια ροή και που να μπορεί να βοηθήσει και τους άλλους να ρέουν, κάποιον που να μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον γύρω από τον εαυτό του, μέσα στο οποίο να μπορούν να νιώσουν και οι άλλοι ότι μπορούν να γίνουν ανίσχυροι, σαν παιδιά κι ότι το κάθε τι είναι αποδεκτό. 

Αν όμως δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου, πώς πρόκειται να αποδεχθείς τους άλλους να αποδεχθούν τον εαυτό τους; Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται ο οδηγός είναι να αποδέχεται συνεχώς τον εαυτό του, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό.

Όλες οι μεγάλες εμπειρίες σε κάνουν να νιώθεις κομματιασμένος. Και μόνο εκείνο που είναι δημιουργικό πρόκειται να είναι και καταστροφικό. Μόνο μέσα από το χάος γεννιέται ένα αστέρι. Να είσαι χαρούμενος λοιπόν γι’ αυτό, να είσαι ευδαιμονικός. Μμ;

Osho 

Απόσπασμα από το  

"Το Σφυροκόπημα στο Βράχο"