Γνωρίζεις τη δύναμη που έχουν οι λέξεις;

Άραγε τι είναι η δύναμη των λέξεων, ένα καταστροφικό όπλο ή ένα μεταμορφωτικό εργαλείο για τη ζωή μας; 

Οι λέξεις όσο κι αν ακούγεται περίεργο μπορούν να γίνουν ένα μεταμορφωτικό εργαλείο ή ένα καταστροφικό όπλο για τη ζωή μας. Κι αυτό γιατί η καθεμιά ξεχωριστά, έχει την δική της δύναμη, την δική της δόνηση και μπορεί κάποιον να τον ανυψώσει στην ελευθερία ή να τον γκρεμίσει στην άβυσσο του φόβου και της δυστυχίας.

Τα λόγια που εκφράζουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε δημιουργούν εικόνες στο μυαλό όχι μόνο το δικό μας αλλά και των άλλων και μας οδηγούν σε δονήσεις που φτιάχνουν την συναισθηματική αλλά και την υλική μας πραγματικότητα.

Θα σας δώσω δυο απλά παραδείγματα που μπορούν να επιβεβαιώσουν την δύναμη που έχουν οι λέξεις και να πείσουν ακόμη και τον πιο άπιστο  από μας. Κλείστε λοιπόν τα μάτια και πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές χωρίς να αντιστέκεστε και χαλαρώστε... 

Χαλαρώστε και σκεφτείτε ότι υπάρχει μπροστά σας ένα μυρωδάτο λεμόνι. Φανταστείτε τον εαυτό σας να το κόβει στη μέση. Νιώστε ότι σας πλημμυρίζει η μυρωδιά του και ότι γεννιέται μέσα σας η επιθυμία να το δαγκώσετε... το δαγκώνετε και το στόμα σας πλημμυρίζει από τους χυμούς του...

Μήπως αισθανθήκατε  την οξύτητά του στη γλώσσα και τον ουρανίσκο σας;

Το επόμενο παράδειγμα αφορά την θετική και την αρνητική έκφραση του ίδιας επιθυμίας. Πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές ακόμα, κλείστε τα μάτια και πείτε “δεν θέλω να είμαι άρρωστος”. Μη βιαστείτε να τα ανοίξετε. Αφήστε να αναδυθούν οι εσωτερικές εικόνες και τα συναισθήματα που ενεργοποιούν αυτά τα λόγια…

Μόλις ολοκληρώσετε ανοίξτε τα μάτια και πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές… Κλείστε για άλλη μια φορά τα μάτια και πείτε: “θέλω να είμαι υγιής” και παρατηρήστε τι άλλαξε στην εσωτερική σας εικόνα και αίσθηση…

Όπως καταλαβαίνετε και οι δυο φράσεις λένε το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο. “Δεν θέλω να είμαι άρρωστος” και “θέλω να είμαι υγιής”.

Η πρώτη φράση, η αρνητική μπορεί να σας έκανε να νιώσετε στεναχώρια, άγχος ή ακόμα να σας οδήγησε στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου…

Η δεύτερη φράση, η θετική ίσως σας έκανε να νιώσετε δροσιά, άνοιγμα, ελευθερία,  ίσως νιώσατε ότι περπατάτε χαρούμενοι σε ένα καταπράσινο λιβάδι…

Ανάλογα τη δόνηση που προσφέρουν οι λέξεις που χρησιμοποιούμε φτιάχνουμε όχι μόνο την εσωτερική αλλά και την εξωτερική μας πραγματικότητα. Αν έχετε μεγαλώσει ακούγοντας ότι είστε άχρηστος, βλάκας, ανίκανος πως μπορείτε έτσι απλά να νιώθετε καλά με τον εαυτό σας και να πιστεύετε στην αξία σας; Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Φτιάξτε μια θετική δήλωση που σας ταιριάζει και λέτε την καθημερινά κοιτάζοντας τον εαυτό σας στον καθρέφτη για 42 μέρες

Παράδειγμα θετικής δήλωσης 

Έχω όλες τις δυνατότητες να δημιουργήσω την καθημερινότητα μου όπως τη θέλω και τη χρειάζομαι. Έχω τη γνώση και τη δύναμη να υλοποιήσω τα πάντα. Είμαι ένα τέλειο παιδί του Θεού και μου αξίζει να έχω στη ζωή μου αφθονία, χαρά, αγάπη.

Από αυτή τη στιγμή αποχαιρετώ το παλιό και αρχίζω να ζω όπως πραγματικά μου αξίζει. Αγαπάω τον Εαυτό μου, πιστεύω στον Εαυτό μου και "Αξίζω να έχω... ή Αξίζω να είμαι... (συμπληρώνει ο καθένας ότι χρειάζεται) και το δέχομαι τώρα".

Οι λέξεις που γεννιούνται από τα χείλη μας ξέρουμε ότι κατευθύνονται από τις σκέψεις. Αν σκεφτόμαστε ή ακόμα χειρότερα, πιστεύουμε πως είναι σκληρό ή δύσκολο να αλλάξουμε μια συνήθεια ή έναν τρόπο σκέψης, τότε αυτή η σκέψη μας σίγουρα θα επαληθευτεί. Μόνοι μας χτίζουμε την πραγματικότητα μας. Αν λέμε ότι είναι δύσκολο να αλλάξουμε και ότι όλο αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει τότε δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Είναι καλό να δοκιμάζουμε χωρίς να κρίνουμε και χωρίς να προδικάζουμε το αποτέλεσμα.

Κάτι  ακόμα που ήθελα να επισημάνω είναι η λέξη “Φ Ο Β Ε Ρ Ο” 

Η λέξη φοβερό που είναι ένα γέννημα του φόβου έχει εισβάλλει για τα καλά μέσα στη ζωή μας. Έχει αντικαταστήσει λέξεις που μιλάνε για ομορφιά και για επιβράβευση όπως το υπέροχο, θαυμάσιο, εξαιρετικό…

Και ρωτώ:

Υπάρχει κάποιος λόγος που θα πρέπει να φέρνουμε την δόνηση του φόβου στις όμορφες στιγμές μας;

Υπάρχει κάποιος λόγος που μας κάνει να μειώνουμε με αυτόν το τρόπο την ομορφιά και την απόλαυση;

Έχει σκεφτεί άραγε κάποιος ότι με αυτόν τον τρόπο μειώνουμε την αξία μας; Ότι λέγοντάς το είναι σαν να δηλώνουμε ότι δεν αξίζουμε την ομορφιά της ΖΩΗΣ, της ΑΓΑΠΗΣ;

Όλοι το λένε θα μου πείτε... Εσύ όμως, εσύ γιατί το κάνεις; Μήπως είσαι ένας από τους άλλους, ένας από τη μάζα, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει και να αντιληφθεί το πόσο λερώνει την ΖΩΗ και πόσο μειώνει την ΑΓΑΠΗ η λέξη ΦΟΒΕΡΟ.

Δεν είναι όμως μόνο η λέξη φοβερό που φέρνει αρνητικότητα στη ζωή μας. Πόσες φορές έχουμε ακούσει: Δεν είναι ζωή αυτή που ζω. Δεν αντέχω άλλο πόνο, δυστυχία... δεν αντέχω άλλη μιζέρια… Θέλω να αλλάξει η ζωή μου… και καθώς τα λέμε αυτά δεν καταλαβαίνουμε ότι προγραμματίζουμε το μυαλό μας πάλι αρνητικά γιατί το “μυαλό” δεν ακούει το Δεν και το Μη και από όλα αυτά παίρνει την πληροφορία ότι αντέχει τον πόνο και την ταλαιπωρία… ότι αντέχει την δυστυχία και τη μιζέρια…

Ας αναρωτηθούμε τι πραγματικά θέλουμε και αν αποφασίσουμε ότι θέλουμε να φέρουμε πραγματικά την αλλαγή στη ζωή μας τότε χρειάζεται να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε, να εκφραζόμαστε και να συμπεριφερόμαστε με τον παλιό προγραμματισμένο μας τρόπο. Να σταματήσουμε να σπέρνουμε τους ίδιους σπόρους, να ποτίζουμε τις ίδιες ιδέες, να βάζουμε τις ίδιες ταμπέλες, να κατηγορούμε σαν υπαίτιους όλους τους άλλους για ότι μας συμβαίνει και να περιμένουμε ότι κάποιος, κάτι εκεί έξω, θα μας λυτρώσει με έναν μαγικό τρόπο. 

Η Αλλαγή, η Μεταμόρφωση χρειάζεται Θετική σκέψη και Συνειδητή Πράξη. Ας μη ξεχνάμε ότι εμείς είμαστε η δύναμη και η εξουσία στον κόσμο μας. Εμείς τον δημιουργούμε με τις σκέψεις μας, τα λόγια μας, τις πράξεις μας! Εμείς δημιουργούμε τις αλυσίδες και τις φυλακές που μας κρατάνε δέσμιους ή τα φτερά που φοράμε για να απλωθούμε στην ελευθερία… 

Το μοναδικό πρόσωπο που σκέφτεται με το μυαλό μας είμαστε εμείς. Εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό που έχουμε γίνει. Αν δεν αναλάβουμε συνειδητά την ευθύνη μας και δεν αποφασίσουμε ότι δεν χρειαζόμαστε άλλο τα δεσμά που μας κρατάνε “ακίνητους” τότε δεν θα σταματήσουμε ποτέ να ζούμε μια ¨μικρή¨ ζωή και δεν θα ξεδιπλώσουμε ποτέ τα φτερά μας για να πετάξουμε ελεύθερα έξω από τη δυστυχία…

Ας αρχίσουμε προσέχοντας τι λέμε και πως το λέμε ώστε κάποια στιγμή να καταφέρουμε να ζήσουμε τη ζωή που επιθυμούμε!

namaste

Δέσποινα Παλαμάρη