Βέβαια, μέσα σε κάθε ον μπορούν να φυτρώσουν λουλούδια, μόνο που θα πρέπει να εργαστεί, να έχει μια μεγάλη γνώση και να θυσιάσει πολύ καιρό για να μπορέσουν τα λουλούδια αυτά ν' ανθίσουν, ν' αναδώσουν τα αρώματα τους και να δέσουν καρπούς. Οι καρποί είναι τα έργα που γίνονται από τις διάφορες αρετές.
Τα φύλλα, τα λουλούδια, οι καρποί, είναι η αγάπη, η σοφία και η αλήθεια. Με μεγάλη σοφία τα φύλλα μετατρέπουν τον ακατέργαστο χυμό σε κατεργασμένο σαν τους αλχημιστές που μετατρέπουν τα μέταλλα σε χρυσό χάρη στη φιλοσοφική λίθο. Τα λουλούδια είναι ενωμένα με την αγάπη: τα χρώματά τους, το άρωμά του η αγνή; ύλη των πετάλων τους ελκύουν τα όντα. Σ’ αυτά κατακάθεται το νέκταρ που τα έντομα πηγαίνουν και απομυζούν. Οι καρποί είναι η αλήθεια που είναι το αποτέλεσμα της ένωσης της σοφίας και της αγάπης.
Τα φύλλα, τα λουλούδια και οι καρποί των δέντρων πέφτουν σε ορισμένες εποχές του έτους, δε μένουν πια παρά τα κλαδιά, ο κορμός, και οι ρίζες που πάντα μένουν. Έτσι και οι ακαλλιέργητοι, οι κοινοί άνθρωποι και οι άνθρωποι με ταλέντο δε λείπουν ποτέ από τον κόσμο, ενώ οι ιδιοφυίες, οι άγιοι και οι μεγάλοι Δάσκαλοί είναι πολύ πιο σπάνιοι. Το χειμώνα, δε μένει από τα φύλλα, τα λουλούδια και τους καρπούς του καλοκαιριού, παρά η ανάμνηση των χρωμάτων τους, της γεύσης τους, του αρώματος τους, όλη αυτή η ομορφιά έχει αποτυπωθεί στη μνήμη.
Έτσι είναι και με τις ιδιοφυΐες, τους αγίους και τους μεγάλους Δασκάλους. Πολύ καιρό ύστερα από την εξαφάνισή τους, η ανθρωπότητα· μιλάει για τα έργα τους και για τη χαρά που σκορπούσαν γύρω τους. Στη γη, η αγάπη η σοφία, η ομορφιά, η αλήθεια δεν έχουν και τόσες ευνοϊκές συνθήκες για να μείνουν. Οι ιδιοφυΐες, οι άγιοι, οι μεγάλοι Δάσκαλοι έρχονται· να επισκεφτούν τη γη για να δώσουν τις ευλογίες τους, και μετά φεύγουν. Αυτό που μένει μόνιμα στη γη, είναι η μετριότητα, η ασχήμια, οι κοινοί άνθρωποι. Στον Ουρανό, αντίθετα, τα φύλλα, τα λουλούδια και οι καρποί είναι αιώνια, ενώ όλο τα άλλα είναι παροδικά.
Στον ίδιο τον άνθρωπο μπορούμε να πούμε ότι οι ρίζες, ο κορμός και τα κλαδιά που αντιστοιχούν στα σώματα: φυσικό, αστρικό και νοητικό αντιπροσωπεύουν την κατώτερη φύση, την προσωπικότητα, ενώ τα φύλλα, τα λουλούδια και οι καρποί που αντιστοιχούν στα σώματα: αιτιατό, βουδικό και ατομικό αντιπροσωπεύουν την ανώτερη φύση, την ατομικότητα.
Παρατηρήστε τον εαυτό σας και θα δείτε ότι και μέσα σας ό,τι είναι σταθερό, ανθεκτικό, μόνιμο, είναι οι ρίζες, ο κορμός και τα κλαδιά, δηλαδή ό,τι αντιστοιχεί στα ένστικτα, στα πάθη και στις καθαρά προσωπικές τάσεις. Πότε, πότε βγαίνουν φύλλα στη νοημοσύνη σας (σκέψεις φωτεινές), λουλούδια μέσα στην ψυχή σας (θερμά συναισθήματα) και καρποί (έργα απρόσωπα και ανιδιοτελή). Αλίμονο όμως, αυτή η άνοιξη δε διαρκεί πολύ! Αυτές οι εμπνεύσεις, αυτές οι αιθέριες καταστάσεις της υπερσυνείδησής σας εξαφανίζονται γρήγορα και ξαναβρίσκετε τον ίδιο τον εαυτό σας με τις ανάγκες του για να φάτε, να πιείτε, να τσακωθείτε και να επωφελείστε απ’ όλα.
Αλλά ας πάμε ακόμη πιο μακριά για ν' ανακαλύψουμε μερικές καταπληκτικές αντιστοιχίες που υπάρχουν στη φύση, Το σχήμα που είδατε δείχνει ότι οι ρίζες είναι ενωμένες με τους καρπούς, είναι η αφετηρία ενώ οι καρποί είναι το τέρμα. Όταν οι καρποί ωριμάσουν, η εργασία των ριζών διακόπτεται. Εκείνο όμως που είναι εκπληκτικό, είναι ότι οι καρποί με τα κουκούτσια τους ή τους πυρήνες τους είναι οι μελλοντικές ρίζες, γιατί από τις ρίζες το κλωναράκι αρχίζει να μεγαλώνει. Το γεγονός ότι ορισμένα φυτά έχουν τους καρπούς τους στις ρίζες τους (οι βολβοί) δείχνει ότι υπάρχει αυτή η ένωση ανάμεσα στις ρίζες και τους καρπούς, Οι βολβοί είναι φυτά που δεν έμαθαν ν’ αναπτύσσονται στον πνευματικό κόσμο, και έμειναν κάτω από τη γη... Οι άνθρωποι με ταλέντο αντιπροσωπεύουν τα κλαδιά, που στέλνουν αυτή την ύλη στα φύλλα και, όταν επεξεργαστεί, την ξανακατεβάζουν στις ρίζες, παίρνουν για να δώσουν, ασχολούνται με τις ανταλλαγές.
Οι ιδιοφυΐες είναι τα μπουμπούκια απ' όπου βγαίνουν τα φύλλα, εκεί αρχίζει η μεγάλη εργασία: η επεξεργασία του ακατέργαστου χυμού χάρη στις ακτίνες του ήλιου.
Οι άγιοι είναι τα: λουλούδια του κοσμικού δέντρου: με τα χρώματά τους, την ομορφιά τους, τα αρώματα τους, ελκύουν τις πεταλούδες, τα έντομα, τα πουλιά, τους ανθρώπους. Το πεπρωμένο τους είναι να δώσουν καρπούς. Χάρη σ’ αυτούς η ζωή γίνεται αγνή και όμορφη.
Οι μεγάλοι Δάσκαλοι είναι οι καρποί του κοσμικού δέντρου, η ουράνια τροφή, «το μάννα που ήρθε από τον Ουρανό», έχουν τη γλυκύτητα όλων των χυμών.
Όμως όπως υπάρχει μια ένωση ανάμεσα στον κορμό και τα λουλούδια, ανάμεσα στα κλαδιά και τα φύλλα το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο όπου το φυσικό σώμα είναι ενωμένο με το πνεύμα, η καρδιά με την ψυχή και ο νους με το αιτιατό σώμα. Γι’ αυτό υπάρχουν ανταλλαγές και ένας στενός δεσμός μεταξύ των ακαλλιέργητων και των μεγάλων Δασκάλων, μεταξύ των κοινών ανθρώπων και των άγιων, και μεταξύ των ανθρώπων με ταλέντο και των ιδιοφυιών.
Θα σας πω μάλιστα ότι οι άνθρωποι κάνουν λάθος όταν φαντάζονται·ότι θ’ απαλλαγούν από έναν εγκληματία σκοτώνοντας τον. Όταν ένα υγρό που βρωμάει είναι κλεισμένο μέσα σ’ ένα μπουκάλι, η μυρωδιά δε βγαίνει, αλλά μόλις το ανοίξετε η μυρωδιά κατακλύζει όλη την ατμόσφαιρα. Με τον ίδιο τρόπο, όσο ο εγκληματίας είναι ζωντανός, μένει κλεισμένος μέσα στο σώμα του, μόλις όμως πεθάνει, το πνεύμα του ελευθερώνεται, σκορπίζεται και επισκέπτεται πολλούς ανθρώπινους εγκεφάλους για να τους επηρεάζει,
Δεν πρέπει να τιμωρούμε με θάνατο τους εγκληματίες εξαιτίας των συνεπειών που αυτό φέρνει στο αόρατο επίπεδο. Εμείς πρέπει να οργανώσουμε τις συνθήκες της ζωής ώστε να μην υπάρχουν πια κακοποιοί. Μια κοινωνία που δεν είναι θεμελιωμένη πάνω σε πνευματικούς νόμους είναι σαν ένα τέλμα και ένα τέλμα δεν μπορεί να γεννήσει παρά κουνούπια.
Omraam Mikhael Aivanhov
¨Το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού¨