Μήπως κάτι μέσα σου φωνάζει: "Πάρ' το αλλιώς"

Η Ζωή γελάει πολύ και γελά μαζί σου κάθε φορά που νομίζεις ότι μπορείς να την ορίσεις και να την ελέγξεις. 
Κι αν η τελευταία εμπειρία που σου έφερε ήταν ένα απαλό χαστουκάκι στο πρόσωπο, η επόμενη που θα σου φέρει θα μοιάζει σαν να σου τραβάει κάποιος δυνατά το χαλί κάτω από τα πόδια. Κι αυτό θα συνεχίζεται μέχρι να μάθεις, μέχρι να κατανοήσεις ότι δεν μπορείς να επιλέξεις ούτε να ελέγξεις το τι θα σου φέρει η Ζωή. Μπορείς όμως να επιλέξεις με ποιο τρόπο θα το διαχειριστείς, με ποιο τρόπο θα το ζήσεις, ότι κι αν είναι αυτό που θα έρθει.

Μπορείς να μπεις στην εμπειρία ολοκληρωτικά, βλέποντας, την καινούργια πρόκληση που συνάντησες σαν ευλογία, σαν ευκαιρία για μεγάλωμα και να αφεθείς να κυλήσεις μαζί της χωρίς να χάσεις την αισιοδοξία και την πίστη σου. 

Άλλωστε κι αυτό θα περάσει όπως και τόσα άλλα, εύκολα ή δύσκολα, που παρουσιάστηκαν μέχρι τώρα στο δρόμο σου. Αυτό  δεν σου έχει δείξει μέχρι τώρα η ζωή σου; Ας της χαμογελάσεις λοιπόν κι ας κυλήσεις μαζί της. Ίσως αν την εμπιστευθείς, ίσως αν αρχίσεις να παίζεις μαζί της, ίσως αν αφήσεις για τους άλλους το φόβο και τον έλεγχο, ίσως τότε να δεις τα πράγματα διαφορετικά και αρχίσεις να γελάς κι εσύ μαζί της.  

Τι καταλάβες μέχρι τώρα που κυριευμένος από το φόβο αναλώθηκες σε ατελείωτες σκέψεις, σε διαρκή σχέδια και σε ατέρμονες συζητήσεις για το "τι πρέπει και τι δεν πρέπει", υποδουλωμένος σε ένα Εγώ που όλα θέλει να τα ελέγχει. Ναι, το Εγώ, άρρηκτα συνδεδεμένο με το μυαλό σου, δεν γουστάρει καθόλου τις ανατροπές και αυτό πρέπει να σου είναι ξεκάθαρο πια. 

Όμως, μήπως οι ανατροπές δεν είναι αυτές που κάνουν “το αίμα σου να βράζει” και σε κρατάνε σε εγρήγορση, ζωντανό κι όχι βολεμένο, όπως ακριβώς θέλει το ελεγκτικό Εγώ σου; 

Βολεμένου… δηλαδή, μισοζωντανό-μισοπεθαμένο υπάρχει άραγε διαφορά;

Μήπως κι εσύ ο ίδιος δεν κουράστηκες να αμφιβάλλεις, να φοβάσαι, να πονάς, να ελέγχεις; Μήπως το ανικανοποίητο μέσα σου έχει ήδη αφυπνιστεί και μια λαχτάρα για αλλαγή σε έχει πλημμυρίσει;

Κι αν συμβαίνει αυτό και συνεχίζεις να πιστεύεις ότι χρειάζεσαι κάποιον από "εκεί έξω" για να σου φέρει χαρά, αγάπη, ευτυχία τότε η Ζωή γελά διπλά μαζί σου και σε περιμένει στην γωνία για μια καινούργια τρικλοποδιά.

Αν όμως έχεις συνειδητοποιήσει, ότι κάπου στον δρόμο έχασες τον εαυτό σου και δεν περιμένεις από κανέναν να σου φέρει ευτυχία, αλλά θελήσεις να την ψάξεις μέσα σου, τότε η Ζωή θα σου χαμογελάσει γλυκά και θα σου φέρει τέτοια δώρα-εμπειρίες ώστε να ξανακερδίσεις τον εαυτό σου και τη χαρά σου.

Λοιπόν, ποιος θέλει να παίξει; 
Η ΖΩΗ μας περιμένει...

namaste

despoina palamari