Η αλήθεια τελικά είναι μία: για να ζήσουμε το θαύμα της ζωής πρέπει να αφεθούμε…
Για να βιώσουμε το θαυμαστό πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας στο φως και στην αγάπη, να δούμε τα πάντα απλά και εύκολα, να αφήσουμε πίσω μας τον πόνο και τον φόβο.
Κι όταν συμβούν όλ’ αυτά, τότε αρχίζουν τα θαύματα. Τότε γίνονται όλ’ αυτά που δεν φανταζόμασταν ότι μπορούν να συμβούν.
Κι όταν μάλιστα έχουμε την ικανότητα να τα αντικρίσουμε ως παρατηρητές, συνειδητοποιούμε ότι όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμιά σημασία.
Σημασία πια αποκτά ένα άγγιγμα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένας χορός, ο έρωτας ως σύνδεση των ψυχών και των σωμάτων, η ομορφιά δυο βλεμμάτων που ενώνονται…
Σημασία πια αποκτά ένα άγγιγμα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένας χορός, ο έρωτας ως σύνδεση των ψυχών και των σωμάτων, η ομορφιά δυο βλεμμάτων που ενώνονται…
Και κανένας προσδιορισμός, κανένα στερεότυπο, καμιά προσδοκία δεν μπορεί να τα σβήσει όλ’ αυτά. Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα, γιατί η πηγή τους είναι η αγάπη! Η αγάπη για τον εαυτό μας, η αγάπη για τη ζωή, η αγάπη για όλους τους άλλους!
Απλά αλλά και εύκολα τα θαύματα λοιπόν…
Εύκολα γιατί είναι απλά και τόσο θαυμαστά συνάμα. Η δυσκολία είναι μόνο στο μυαλό μας.
Και πόσο όμορφα γίνονται όλα, όταν τη δυσκολία τη μετατρέπουμε σε αλήθεια και άφημα…!
Και πόσο όμορφα γίνονται όλα, όταν τη δυσκολία τη μετατρέπουμε σε αλήθεια και άφημα…!
Η συνταγή είναι μία:
«Αφέσου, ψυχή μου, και όλα τα θαύματα θα συμβούν μονομιάς!»
Αφιερωμένο…
Γ. Μ