Άλλο το θέλω κι άλλο το μπορώ!!!

Aκάνθινο στεφάνι φοράς καθημερινά στο κεφάλι σου και δεν το ξέρεις. Είναι φτιαγμένο από τις σκέψεις σου...

Είναι αγκάθια οι σκέψεις σου...

Οι αρνητικές σου σκέψεις...

Οι φοβικές σου σκέψεις...

Οι εγωικές σου σκέψεις...

Οι σκέψεις οι γεμάτες από ανημπόρια, μιζέρια γκρίνια, κακία, ζήλεια, απαισιοδοξία, πίκρα, ενοχές, κριτική, ανασφάλεια, θυμό, οργή, ανάθεμα... Οι σκέψεις οι γεμάτες από Σκοτάδι πλέκουν ένα ενεργειακό ακάνθινο στεφάνι πάνω στο κεφάλι σου.

Κι όσο περισσότερο τους δίνεις χώρο στο μυαλό σου, όσο πιο σκοτεινές και φοβικές γίνονται, όσο περισσότερο διαφεντεύουν τη ζωή σου, τόσο βαθύτερα καρφώνεται το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι σου...

Αιμορραγείς χωρίς να το καταλαβαίνεις. Χάνεις ενέργεια και διάθεση για ζωή.  Γίνεσαι έρμαιο των σκέψεων σου και η καθημερινότητα σου γίνεται πιο θαμπή, πιο άγονη, πιο στείρα. Δεν βρίσκεις τίποτα για να πιαστείς και να γλυτώσεις από τον ζωντανό θάνατο αφού η αρνητικότητα καταπίνει τη χαρά και τη ζωντάνια σου. 

Γολγοθάς η κάθε καινούρια σου μέρα, αφού ο πόνος είναι μόνιμος σύντροφος σου. Ένας πόνος εθιστικός και ταυτόχρονα αφοπλιστικός. Δεν αντέχεις άλλο, λες, αλλά συνεχίζεις να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο και να συμπεριφέρεσαι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που με μαθηματική ακρίβεια θα σε στείλει πάνω στο σταυρό της προδοσίας. 

Και η ειρωνεία είναι ότι κανένας Ιούδας δεν θα σε έχει προδώσει για τριάντα αργύρια. Κανένας Φαρισαίος και κανένας Πόντιος Πιλάτος δεν θα έχουν “υπογράψει” την θανατική σου καταδίκη. Και κανένας Ρωμαίος δεν θα χρειαστεί να σου καρφώσει τα χέρια πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου. Τα κάνεις όλα μόνος σου…

Κι αν αυτή τη στιγμή επαναστατείς με όλα αυτά που διαβάζεις, αν νιώθεις έναν μαύρο κλοιό να σε σφίγγει, αν νιώθεις ένα ακάνθινο στεφάνι να καρφώνεται όλο και πιο βαθιά στο κεφάλι σου τότε μη επιτρέπεις να συμβαίνει…

Ανέλαβε την ευθύνη του εαυτού σου και των σκέψεων σου και κάνε κάτι διαφορετικό. 

Σήμερα αν θέλεις μπορείς να παρατηρήσεις και να καταγράψεις όλες τις επικριτικές, υποτι­μητικές ή αρνητικές σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό. 

Παρατήρησε πρώτα με τι έχουν σχέση; 

Μήπως με την εργασία σου, τον νυν ή τον πρώην σύντροφο σου, την οικο­γένεια σου ή με τον εαυτό σου; 

Ποιο είναι το “μoτίβο” που επαναλαμβάνεται μεσα από αυτές; 

Πως αυτές οι σκέψεις επηρεάζουν τον τρόπο που αισθάνεσαι, συμπεριφέρεσαι και ανταποκρίνεσαι στους ανθρώ­πους. 

Μήπως  κάνοντας αυτές τις σκέψεις η ενέργεια σου μειώνεται; Και τι κρύβεται πίσω από αυτές; Μήπως το μοντέλο του θύματος;

Πως νιώθεις με τον εαυτό σου όταν χωρις να το καταλαβαίνεις παρασύρεσαι και κάνεις συνέχεια αρνητικές σκέψεις;

Ότι και να συμβαίνει συνειδητοποίησέ το. Μη το αφήνεις να σε κυβερνά μέσα από τον ασυνείδητο εαυτό σου. 

Στη συνέχεια κάθε φορά που αντιλαμβάνεσαι ότι μέσα στο μυαλό σου επικρατεί ανατα­ραχή, ότι σε περικυκλώνει μια αρνητική σκέψη ή σε πλημμυρίζει ένα αρνητικό συναίσθημα πες το συνειδητά με το όνομα του. 

Όπως για παράδειγμα, αν νιώσεις ότι ζηλεύεις κάποιον πες: Τώρα έχω ζήλεια και κάνε τρεις βαθιές εκπνοές νιώθοντας ότι μέσα από κάθε εκπνοή σου ξεριζώνεις τη ζήλεια από μέσα σου. Από το ηλιακό σου πλέγμα (το στομάχι) ή την κοιλιά σου.

Μετά συνειδητά άρχισε να αναπνέεις αργά με πρόθεση την ηρεμία και τη γαλήνη. Πολύ σύντομα θα διαπιστώσεις ότι θα περάσεις σε άλλη νοητική και συναισθηματική κατάσταση γιατί μυαλό και αναπνοή είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. 

Αν θες να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου χρειάζεται να αλλάξεις τον τρόπο που αναπνέεις και το αντίθετο. Αν θες να αλλάξεις τον τρόπο που αναπνέεις (πχ. γρήγορες και ρηχές αναπνοές που μπορεί να δημιουργούν πανικό) άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεσαι. Αυτό είναι το πιο σημαντικό “μυστικό” για την αλλαγή.

Είναι σημαντικό να καταλάβεις ότι η ζωή είναι απλά μια διαδικασία μέσα από την οποία ανακαλύπτουμε ποιοι είμαστε. Και σήμερα μπορεί κάποιος να νιώθει αδύναμος αλλά κανένας και τίποτα δεν μπορεί να τον εμποδίσει την επόμενη στιγμή να νιώσει ότι είναι δυνατός. 

Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται ο καθένας μας να πει ΣΤΟΠ στην ακατάσχετη, αρνητική φλυαρία του μυαλού του και αναπνέοντας βαθιά να αρχίσει να γίνεται συνειδητός για το κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή του. Να συνειδητοποιεί, να επιλέγει και να προχωρά τιμώντας τον εαυτό του. Να του δίνει χώρο να αναπτύσσεται μέσα στη σιωπή και να αρχίσει από την αρχή να εκπαιδεύεται πάλι στη Χαρά. 

Η ζωή ξέρει που πηγαίνει και δεν σταματά ποτέ για να εξηγηθεί. Και είτε κάποιος πάει με τα νερά της και ρέει μαζί της είτε πάει κόντρα στο ρεύμα της θέλοντας να την ελέγξει και να την χειραγωγήσει, εκείνη έχει τον τρόπο της να τον σαρώσει, να τον σμιλέψει και να τον ωριμάσει. Το ζητούμενο όμως δεν είναι πως αντιδρά ο καθένας μας στο κάθε τι που η ζωή φέρνει μπροστά του αλλά η οπτική που το βλέπει. 

Αν νιώθεις ότι η ζωή σου είναι ένα πρόβλημα που ζητάει λύση κι όχι μια ευλογία που σου δόθηκε τότε κάπου στη διαδρομή έχασες τον εαυτό σου και δαιδαλώθηκες μέσα σε λαβύρινθους ψάχνοντας ακόμα για την έξοδο. Και ο μοναδικός τρόπος για να βγεις από τον λαβύρινθο του μυαλού σου είναι να αλλάξεις τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα και τις καταστάσεις. 

Η συνειδητότητα, η πίστη, η παρατήρηση, η σιωπή και η βαθιά αναπνοή είναι τα αλχημικά συστατικά για την συνταγή της αλλαγής. Με τη βοήθειά τους μπορεί ο καθένας μας να μετασχηματίσει την αρνητικότητα σε φως και να μετατρέψει το ακάνθινο στεφάνι του σε φωτοστέφανο.

Άλλο όμως το θέλω κι άλλο το μπορώ!!!

Και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αν ο καθένας μας δεν έχει τη βαθιά επιθυμία για την αλλαγή. Αν στην ουσία το “θέλω να αλλάξω τη Ζωή μου” δεν είναι μια απλή νοητική φράση που επαναλαμβάνεται αλλά ένα “Θέλω” που εκδηλώνεται μέσα από την κοιλιά του. Μέσα από το κέντρο της θέλησης και της αποφασιστικότητας.

Κι αν όλα αυτά που γράφω με κάποιο τρόπο σε αγγίζουν… Αν έχεις νιώσει το ακάνθινο στεφάνι να “στολίζει” το κεφάλι σου, ίσως χρειαζεται να κλείσεις τα μάτια, να πάρεις δυο- τρεις βαθιές αναπνοές και να αναρωτηθείς: Αξίζει να ζεις φορώντας το ακάνθινο στεφάνι;

namaste

despoina palamari