Τα γεγονότα τρέχουν, οι μέρες η μια μετά την άλλη ματώνουν, οι σκέψεις οργιάζουν και ο φόβος… ο φόβος πανηγυρικά εγκαθίσταται μέσα μας… Οι φωνές που προσπαθούν να δώσουν μια άλλη πραγματικότητα, ισχνές… δεν ακούγονται καν… γιατί όλοι είμαστε εθισμένοι πια στην τρομοκρατία…
Υποκλινόμαστε στο φόβο και την αρνητικότητα και αφού τους επιτρέψουμε να κυλίσουν μέσα μας ρυπαίνοντας το είναι μας γινόμαστε και μείς με τη σειρά μας τρομοκράτες των ¨ενόχων¨ αλλά και όσων έχουν αντίθετη άποψη από τη δική μας… Βρίσκουμε ευκαιρία να ξεσπαθώσουμε εκδηλώνοντας όλον αυτόν το θυμό που έχουμε κρατήσει μέσα μας για ότι μας έχουν αναγκάσει να υποστούμε κι αυτό, γιατί πιστεύουμε ότι για κάθε κατάσταση που περνάμε πάντα, φταίει κάποιος άλλος…
Επιτρέπουμε στο σκοτάδι να κυριαρχήσει όχι μόνο γύρω μας αλλά και μέσα μας.
Στο σκοτάδι ρίχνω τον εαυτό μου όταν κλαίω για τις άθεες ψυχές που χάθηκαν στο Παρίσι και συμπάσχω με τους συγγενείς τους και δεν έχω ούτε ένα στεναγμό, ένα δάκρυ για όλο αυτό το αίμα που χύνεται στη Συρία.
Για μένα το γέλιο και το δάκρυ δεν έχουν εθνικότητα… ο πόνος και η χαρά δεν έχουν εθνικότητα… η αγάπη, ο έρωτας, η αθωότητα δεν έχουν εθνικότητα… τα παιδιά όλου του κόσμου με τον ίδιο τρόπο θα φωνάξουν μαμά, μπαμπά κι ας μιλάνε άλλη γλώσσα… με τον ίδιο τρόπο οι εραστές θα κοιταχτούν στα μάτια και θα πούνε σ’ αγαπώ κι ας μιλάνε διαφορετική γλώσσα…
Αλλά ας μην κοιτάμε το δέντρο… ας κυττάξουμε συνολικά κι ας δούμε όλο το δάσος… είναι τυχαίες νομίζετε οι τρομοκρατικές επιθέσεις τώρα που το έδαφος είναι παγκοσμίως σαθρό; Και τι είναι τρομοκρατική επίθεση; Μήπως εσύ δεν την δέχεσαι καθημερινά μέσα από τις ενημερωτικές εκπομπές της τηλεόρασης; Και δεν μιλάω μόνο για τις τελευταίες μέρες αλλά για όλα τα χρόνια που σου κάνουν πλύση εγκεφάλου και σε μετατρέπουν από ανεξάρτητο ελεύθερο άνθρωπο σε ένα υποταγμένο και άβουλο ανθρωποειδές.
Ξέρουν πολύ καλά πως θα χειριστούν τα συναισθήματα, πως θα σου περάσουν το φόβο για να σε υποτάξουν… ξέρουν πολύ καλά από ελεύθερο άνθρωπο να σε μετατρέψουν κομμάτι του όχλου. Ενός τυφλωμένου και κατευθυνόμενου όχλου που θα εξυπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα…
Και ναι, οι τρομοκρατικές επιθέσεις δεν γίνονται μόνο με σφαίρες, με βόμβες, με πυρομαχικά… γίνονται ακόμη με λέξεις και εικόνες που δεν συνθλίβουν μόνο την ελεύθερη βούληση αλλά και τη διάθεση κάποιων να δουν λίγο παραέξω από το μικρόκοσμο τους.
Φοβάμαι, νομίζω δεν θα ξαναμπώ σε αεροπλάνο, άκουσα χθες…
Στο κρεβάτι σου θα ξανακοιμηθείς, ρώτησα…
Μα ναι! απάντησε, για ποιο λόγο να μην ξανακοιμηθώ στο κρεβάτι μου;
Γιατί το 90% των ανθρώπων πεθαίνουν στον ύπνο τους, στο κρεβάτι τους, είπα…
Αυτό προσπαθούν να κάνουν, να μας περιορίσουν σε ένα κόσμο φτιαγμένο στα μέτρα τους όπου ο ένας αδύναμος θα τρώει τον άλλον αδύναμο για να αποδεικνύει στον εαυτό του ότι είναι δυνατός. Όπου η σκέψη θα είναι κατευθυνόμενη, ο χρόνος για τον εαυτό μας ανύπαρκτος, το κέντρο της δύναμης μας αποπροσανατολισμένο και τα ιδανικά θα περιορίζονται στις μάρκες των ρούχων και στο 1΄ λεπτό δημοσιότητας που δικαιούται ο καθένας μας…
Και μέσα σε όλα αυτά, τις σφαίρες, τα δάκρυα, τη θλίψη, το φόβο, την αντιπαλότητα ακούγεται από το πουθενά η μαγική αλήθεια…
Αν αυτοί έχουν τις σφαίρες εμείς έχουμε τα λουλούδια…
Το όλο σκηνικό ξετυλίγεται ανάμεσα στο φοβισμένο τρίχρονο αγοράκι και τον πατέρα του που έχουν πάει να καταθέσουν ένα λουλούδι στο σημείο που χάθηκαν όλες αυτές οι ψυχούλες…
Μπαμπά φοβάμαι να φύγουμε από το Παρίσι…
Όχι! μικρέ μου δεν θα φύγουμε από το Παρίσι, εδώ είναι το σπίτι μας…
Μα, μπαμπά αυτοί έχουν σφαίρες…
Κι εμείς έχουμε τα λουλούδια ήρθε η απάντηση…
Πόση, μα πόση αλήθεια έχουν αυτά τα λόγια… Μόνο που το λέω μια γλυκιά ανατριχίλα με διαπερνά. Κλείνω τα μάτια και φέρνω την εικόνα ενός λουλουδιού, το μυρίζω, το αισθάνομαι και όλη η δόνηση μου αλλάζει… η λεπτοφυής ενέργεια που γεννιέται με μεταφέρει σε άλλες διαστάσεις απαλότητας και γαλήνης…
Οι σφαίρες έχουν την ενέργεια του θανάτου και τα λουλούδια την ενέργεια της ζωής… Το θέμα είναι εσύ τι επιλέγεις να έχεις στη ζωή σου, την σκληρότητα του σκοταδιού ή την απαλότητα του φωτός. Αν φοβάσαι το θάνατο μην αφήνεις κανέναν να σε χειραγωγεί. Άρχισε να ζεις ολοκληρωτικά έτσι ώστε όταν έρθει να σε συναντήσει να μην έχεις εκκρεμότητες με τη ζωή.
namaste
despoina palamari