Να θυμάσαι, οτιδήποτε υπάρχει μέσα στο νου σου δεν έρχεται από κάπου έξω, έρχεται από μέσα σου. Είναι σαν να έρχεται μια πηγή από το βουνό κι εμείς κλείνουμε το άνοιγμά της. Η πηγή δεν θα καταστραφεί, θα πάει βαθύτερα, αναζητώντας άλλους δρόμους για να βγει στην επιφάνεια.
Και ενώ θα υπήρχε μόνο μία πηγή, τώρα υπάρχουν δέκα, επειδή το νερό θα προσπαθήσει να βρει άλλο άνοιγμα για να κυλήσει και θα χωριστεί σε δέκα πηγές. Κι αν κλείσεις και τις δέκα αυτές πηγές, τότε θα εμφανιστούν εκατό πηγές. Το κάθε τι έρχεται από μέσα, όχι απ’ έξω. Κι όσο περισσότερο το καταπιέζεις, τόσο πιο άσχημο και διεστραμμένο γίνεται. Τότε βρίσκει καινούργιους δρόμους για να βγει προς τα έξω, εσύ όμως το καταπιέζεις ακόμα πιο δυνατά.
Από την παιδική σου ηλικία, η βάση της εκπαίδευσής σου είναι ότι αν υπάρχει μια λανθασμένη σκέψη στο νου σου, καταπίεσέ την. Αυτή η καταπιεσμένη σκέψη δεν καταστρέφεται, αλλά μπαίνει βαθύτερα μέσα στο ασυνείδητό σου. Ο θυμός είναι λάθος, οπότε τον καταπιέζεις. Τότε ξεδιπλώνεται μέσα σου ένα ρεύμα θυμού. Το σεξ είναι λάθος, η απληστία είναι λάθος, αυτό είναι λάθος, εκείνο είναι λάθος...
Οτιδήποτε είναι λάθος το καταπιέζεις και στο τέλος βρίσκεις πως έχεις γίνει όλα αυτά που έχεις καταπιέσει. Για πόσο μπορείς να εμποδίζεις εκείνες τις πηγές κλείνοντας το άνοιγμά τους; Με το να απαγορεύεις, προσελκύεις, με το να αρνείσαι, προσκαλείς, με το να αποτρέπεις, δελεάζεσαι. Ο νους σου έχει γίνει πολύ άρρωστος, επειδή δεν καταλαβαίνεις αυτό το απλό σημείο.
Δεν θέλεις να είσαι θυμωμένος. Τότε, ο θυμός έρχεται. Δεν θέλεις να είσαι σεξουαλικός. Τότε το σεξ εμφανίζεται και γραπώνεται από το είναι σου. Δεν θέλεις να είσαι άπληστος, δεν θέλεις να έχεις εγώ και τότε όλα αυτά έρχονται. Οτιδήποτε θέλεις όμως - πνευματικότητα, θρησκευτικότητα, φώτιση - δεν φαίνεται να έρχεται. Αυτό που δεν θέλεις, έρχεται κι αυτό που προσπαθείς να ξεφορτωθείς, δεν φεύγει ποτέ. Όλο αυτό συμβαίνει επειδή δεν καταλαβαίνεις αυτό το απλό σημείο για το νου.Δεν υπάρχει ανάγκη να επιμένεις ως προς το τι θα έπρεπε να υπάρχει μέσα στο νου και ως προς το τι δεν θα έπρεπε. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να παρατηρήσουμε οτιδήποτε εμφανίζεται στο νου μας, χωρίς να κάνουμε καμία επιλογή και χωρίς να βάζουμε κανέναν όρο. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε αυτό που υπάρχει πραγματικά στο νου.
Οι ηθικολόγοι διδάσκουν στους ανθρώπους βλακείες όπως: «Μη θυμώνεις. Πολέμησε το θυμό σου.» Ο άνθρωπος που πολεμάει το θυμό του και προσπαθεί να ξεφύγει απ’ αυτόν, θα έχει εμμονή με το θυμό, όλη του τη ζωή. Δεν μπορεί ποτέ να ελευθερωθεί απ’ αυτόν. Μόνο ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται να γνωρίσει το θυμό του κατά πρόσωπο κι όχι να τον πολεμήσει, θα ελευθερωθεί απ’ αυτόν.
Έτσι, κάτι για να θυμάσαι είναι το να εγκαταλείψεις κάθε αίσθηση διαμάχης με οποιαδήποτε κατάσταση του νου. Απλώς δημιούργησε την αίσθηση ότι θέλεις να γνωρίσεις, να κατανοήσεις: «Θέλω να κατανοήσω τι είναι ο νους μου.» Πρέπει κανείς να μπει στο νου μ’ αυτή την ειλικρινή αίσθηση. Αυτό είναι το δεύτερο σημείο. Και ένα άλλο είναι το να μην κρίνεις οτιδήποτε εμφανίζεται στο νου. Μην κρίνεις αν είναι καλό ή αν είναι κακό. Το καλό και το κακό είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όπου υπάρχει το κακό, στην άλλη όψη υπάρχει το καλό. Όπου υπάρχει το καλό, στην άλλη όψη υπάρχει το κακό.
Osho: Ταξίδι προς τα μέσα