Η καθαρή τροφή τρέφει σώμα και πνεύμα

Το συκώτι είναι ένας πολύ σημαντικός αδένας πού εξαρτάται πολύ από το τι τρώμε, αλλά επίσης κι από τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας. Αν τρώμε πάρα πολύ ή λίγο, ή αν απορροφάμε μία τροφή πού δεν είναι καθαρή, το συκώτι υποφέρει, δεν μπορεί πια να κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει, και αφήνει τις τοξίνες να κατακλύσουν τον οργανισμό. Το συκώτι είναι πολύ ευαίσθητο στην τροφή πού τρώμε και ειδικά στο κρέας. Νομίζετε το αντίθετο,  όμως αυτό είναι λάθος. 

Όταν τα ζώα νιώ­θουν ότι θα σφαχτούν, δεν ξέρετε τι φόβο, τι αγωνία, τι μίσος νιώθουν για τους ανθρώπους! Δεν μπορούν να εκφράσουν αυτά τα συναισθήματα, όμως τα ζουν. Αυτά τα συναισθήματα μετατρέπουν τις εγκρίσεις που εμποτίζουν όλα τα κύτταρα του ζώου κι όταν τρώμε κρέας, ακόμα κι αν του βάζουμε καρυκεύματα για να νοστιμέψει, περιέ­χει ένα δηλητήριο, αλλά ένα δηλητήριο πολύ περισσότερο ψυχικό παρά φυσικό, γιατί όλες οι δονήσεις του ζώου που υπέφερε μεταδόθηκαν στους αδένες του που παρήγαγαν αυτό το δηλητήριο. 


Όταν τρώμε αυτό το κρέας, τα ρευστά που το εμποτίζουν, μπαίνουν μέσα μας και πηγαίνουν στο συκώτι που τα απορροφά. Εκείνος πού έχει ελαττωματικό συκώτι έχει πάντα τάση να νιώθει ανησυχίες και άγχη. Ή δυσαρέσκεια, ή απαισιοδοξία, το άγχος είναι κα­ταστάσεις πού είναι ενωμένες με τις διαταραχές τού συ­κωτιού. Μεταξύ των φιλοσόφων πολλοί είχαν ελαττωματικό συκώτι.

Για να βελτιώσουμε την κατάσταση τού οργανισμού μας, πρέπει να βελτιώσουμε την κατάσταση τού συκωτιού μας με μία καθαρή τροφή και με την αγνότητα της ζωής. 

Θα γελάσετε σίγουρα αν σας πω ότι πίνοντας ζεστό νερό, καλά βρασμένο, το πρωί, νηστικοί, θα καθαρίσετε τον οργανισμό σας. Το ζεστό νερό είναι το φυσικότερο φάρμακο, το πιο ακίνδυνο και το πιο δυνατό. Στον οργα­νισμό υπάρχουν κατακάθια πού δεν μπορεί κανείς να αποβάλλει παρά νηστεύοντας και πίνοντας ζεστό νερό. Πολλοί άνθρωποι, όταν ιδρώνουν, αγαπούν πολύ να πί­νουν κρύο νερό και μάλιστα παγωμένο. Αλλά εκτός πού αυτό είναι επικίνδυνο, το κρύο νερό συστέλλει τα αιμοφό­ρα αγγεία και η κυκλοφορία γίνεται βραδύτερη, ενώ αν το νερό είναι ζεστό, όλοι οι ιστοί διαστέλλονται και ή κυκλοφορία καλυτερεύει. Δοκιμάστε και Θα δείτε πόσες αδιαθεσίες μπορείτε να αποφύγετε χάρη στην τακτική χρή­ση τού ζεστού νερού. 

Το ζεστό νερό μπορεί να θεραπεύει τις ημικρανίες, την ανορεξία και την αϋπνία. Έχει όλες τις αναγκαίες ιδιότητες για τον καθαρισμό τού σώματος. Στο κρύο νερό βρίσκονται πάντα διαλυμένες ουσίες και ή αρτηριοσκλήρωση προέρχεται από αυτές τις ουσίες πού ε­πικάθονται στα τοιχώματα των αρτηριών, πράγμα πού τις σκληραίνει. Πίνοντας πολύ ζεστό νερό προκαλούμε τη διά­λυση αυτών των αλάτων και την ελαστικότητα των ιστών.

Μόνο αυτοί πού καταλαβαίνουν τα πράγματα από πνευματική άποψη, θα δεχτούν αυτά που σας λέω, οι άλ­λοι δε θα μπορέσουν. Το ζεστό νερό μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας καθηγητής. Λέει στα κύτταρα: «Πρέπει να είστε ζεστά, καλά, γλυκά, αγαπητά, υπάκουα...». Και η αγάπη αυξάνει στα κύτταρα, γιατί ή θερμότητα προκαλεί τη διαστολή τους κι αρχίζουν να δέχονται τη διδασκαλία της αγάπης πού είναι αχώριστη από τη θερμότητα. 

Αντίθετα, το κρύο λέει: «Σφιχτείτε, να είστε εγωιστικά, ανυπάκουα...». Κηρύσσει τον εγωκεντρισμό, την ψυχρότητα και τη σκληρότητα και τα διδάσκει στα κύτταρα. Ορισμένοι θα πουν: «Θεέ μου, τι γελοίος τρόπος να θεωρεί τα πράγματα!» Κι όμως, αυτά είναι ζωντανές εμπειρίες της ζω­ής που μας διδάσκουν αυτή την άποψη.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να πίνει κανείς κρύα ποτά ή παγωμένα, προπαντός στις ζεστές χώρες. Αλλά ακόμα και σ‘ αυτή την περίπτωση, αν πιείτε ζεστά ποτά όταν κάνει πολύ ζέστη, θα νιώσετε μία ασυνήθιστη δρο­σιά. Βέβαια, το καλοκαίρι, ένα κρύο ποτό είναι πιο ευχάριστο για τη γεύση και δροσίζει για μία στιγμή, εξακολουθούμε όμως να νιώθουμε τη ζέστη εξωτερικά και να διψάμε. Θα σας πω μάλιστα ότι, αν έχετε πυρετό, μπορείτε να τον ρίξετε πίνοντας τρία ή τέσσερα φλιτζάνια βραστό νερό. Όταν έχετε γρίπη, ένα κρυολόγημα, προτού να πάρετε κάθε είδους φάρμακα, δοκιμάστε πρώτα να πιείτε, πολλά φλιτζάνια πολύ ζεστό νερό και καλά βρασμένο.

Οι άνθρωποι έχουν γνώσεις που είναι δικές τους κι άλλες που τους είναι, κατά κάποιο τρόπο, ξένες. Εκείνος που οι γνώσεις του είναι καθαρά θεωρητικές, δηλαδή που ποτέ δεν τις εφάρμοσε και δεν τις εξακρίβωσε, ακόμα κι αν είναι ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της γης, θα ξαναγυρίσει, στην επόμενη του ενσάρκωση, σαν αμαθής και θα στερηθεί όλες τις γνώσεις πού είχε προηγουμένως. Ενώ ό μικρότερος μεταξύ των ανθρώπων, πού θα έχει δοκιμάσει να βάλει σε εφαρμογή αυτά που ξέρει για τις αρετές, θα ξαναγυρίσει με έμφυτες δυνατότητες και θα είναι αληθι­νά έξυπνος και σοφός. 

Βλέπω πολλά άτομα στον κόσμο πού ξέρω άτι ήταν μεγάλοι σοφοί στο παρελθόν αλλά που σήμερα, τα έχουν ξεχάσει όλα. Όλα όσα έχετε ζήσει και πειραματιστεί θα μείνουν γνώση σας και, όποιος κι αν εί­ναι ο πλανήτης που θα πάτε να ζήσετε, θα τα μεταφέρετε μαζί σας. Όλες οι άλλες θεωρητικές και από τα βιβλία γνώσεις, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά δανει­σμένες γνώσεις, θα σβηστούν και θα χαθούν. Πόσοι άν­θρωποι γνωρίζουν αυτές τις μεγάλες αλήθειες; 

Όμως πάνω σ’ αυτό το θέμα των εμπειριών που πρέ­πει να κάνουμε θα σας πω ακόμα λίγα λόγια. 'Ορισμένα άτομα δε φοβούνται να ρίχνονται σε κάθε είδους επικίνδυνες ενέργειες, να γεύονται ακάθαρτες ηδονές και διεστραμμένες με το πρόσχημα ότι είναι έλλειψη ευρύτητας πνεύματος και νοητικής περιέργειας το να μην τις γνωρίσεις.

Αλλά όταν πρόκειται για εμπειρίες ανώτερης φύ­σης ικανοποιούνται πάντα με το να λένε «ο Βούδας... ο Πλάτωνας... ο Ιησούς... είπαν αυτό, είπαν ε­κείνο» και δεν κοιτάζουν να επαληθεύσουν oι ίδιοι τα λεγόμενά τους, όπως το κάνουν όταν πρόκειται για εμπει­ρίες με τις όποιες κινδυνεύουν να εξευτελιστούν. Δοκι­μάζουν όλα τα λάθη, όλα τα πάθη, όλες τις επιτρεπόμενες ή απαγορευμένες ηδονές, όλες τις κακές συνήθειες και μάλιστα κι όλα τα εγκλήματα, με το πρόσχημα ότι πρέπει να γνωρίσουν τη ζωή και να τα κάνουν όλα. Αλλά μέχρι πότε θα εξακολουθούν να κάνουν αυτές τις εμπειρίες, πού έχουν ήδη κάνει, κατά τη διάρκεια τόσων ενσαρκώ­σεων, με το ίδιο πρόσχημα;

Με μία τέτοια συμπεριφορά θα είναι ανίκανοι να καταλάβουν τις ανώτερες εμπειρίες στους τομείς της αγάπης, της σοφίας και της αλήθειας. Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν αρκεί να κάνετε αιώ­νια εμπειρίες του κατώτερου κόσμου αλλά ότι υπάρχει και ένα άλλο επίπεδο να εξερευνήσετε, εκείνο των θαυμάσιων εμπειριών, ανώτερων και φωτεινών, που βγάζουν τον άνθρωπο από τα σφάλματα, από τα σκοτάδια και από τους πόνους. 

Οι Μύστες αρνούνται να ζουν αυτά τα από χι­λιετηρίδες σφάλματα. Σ’ αυτό το επίπεδο αρκούνται από την εμπειρία των άλλων ανθρώπων και δεν κάνουν παρά να τα αναφέρουν. Τους αρκεί που οι άλλοι είναι μεθύστα­κες, διεφθαρμένοι ή εγκληματίες, χωρίς να έχουν ανάγκη, για να καταλάβουν αυτές τις εμπειρίες, να γίνουν σαν κι αυτούς. 

Όταν όμως πρόκειται για θεϊκές εμπειρίες λέ­νε στους εαυτούς τους: «Πρέπει να δοκιμάσουμε αυτό», και εδώ δεν αρκούνται να ξέρουν ότι ο Ιησούς, ο άγιος Παύλος ή ο άγιος Ιωάννης τα έζησαν θέλουν κι αυτοί, με τη σειρά τους, να τα εξακριβώσουν. Είναι βέβαια προτιμότερο να πειραματίζεται κανείς στον ανώτερο κόσμο και να αρκείτε μόνο να αναφέρεται για τον κατώτερο κόσμο

Αϊβανχωβ

«Η Νέα Γη»