Η σωστή διατροφή σε κάνει καλύτερο άνθρωπο

Ο άνθρωπος που δεν έχει σωστή διατροφή, σωστή δου­λειά και σωστό ύπνο δεν μπορεί ποτέ να κεντραριστεί στον εαυτό του. 

Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που έχει απρό­βλεπτη διατροφή. Η διατροφή όλων των άλλων ζώων είναι προβλέψιμη. Oι βασικές τους σωματικές ανάγκες και η φύση τους αποφασίζει τι πρέπει να φάνε και τι δεν πρέπει, πόσο πολύ πρέπει να φάνε και πότε πρέπει να σταματήσουν. Ο άνθρωπος όμως είναι απολύτως απρόβλεπτος. Ού­τε του λέει η φύση του τι πρέπει να φάει ούτε του λέει ποτέ η συνειδητότητά του πόσο πρέπει να φάει ούτε αποφασίζει η κατανόησή του πότε πρέπει να σταματή­σει να τρώει. 

Καθώς δεν είναι προβλέψιμη καμία από αυτές τις ποι­ότητες του ανθρώπου, η ζωή του έχει πάει σε απρόβλε­πτες κατευθύνσεις. Αν όμως υπάρχει έστω και ελάχι­στη κατανόηση, αν ο άνθρωπος αρχίσει να ζει με λίγο περισσότερη ευφυΐα, με λίγο πιο ανοιχτά τα μάτια του, τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο να κάνει μια σωστή διατροφή.

Είναι πολύ εύκολο. Τίποτα δεν είναι ευκολό­τερο. Η κατανόηση της σωστής διατροφής μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι: Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να τρώει ο άνθρωπος; Το σώμα του ανθρώπου αποτελείται από χημικά στοιχεία. Ολόκληρη η διαδικασία του σώματος είναι χημική. Αν μπει αλκοόλ μέσα στον άνθρωπο, τότε το σώμα του θα επηρεαστεί χημικά, Θα γίνει ασυνείδητο, θα μεθύσει. Όσο υγιής, όσο ειρηνικός κι αν είναι ο άνθρωπος, η χημεία του μεθυσιού θα επηρεάσει το σώμα του. Όσο άγιος κι αν είναι ο άνθρωπος, αν του δοθεί δηλητήριο, τότε θα πεθάνει.

Ο Σωκράτης πέθανε από δηλητήριο και ο Γκάντι πέθανε από σφαίρα. Η σφαίρα δεν βλέπει αν ο άνθρω­πος είναι άγιος ή αμαρτωλός ούτε το δηλητήριο βλέπει αν ο άνθρωπος είναι ο Σωκράτης ή ένας συνηθισμέ­νος άνθρωπος. Ούτε τα οινοπνευματώδη ούτε τα δη­λητήρια ούτε το φαγητό βλέπουν ποιος ή τι είσαι. Η δράση τους πηγαίνει κατευθείαν στη χημεία του σώμα­τος κι εκεί αρχίζει να δουλεύει. Έτσι, κάθε οινοπνευματώδες προκαλεί ενοχλήσεις και βλάβες στη συνειδητότητα του ανθρώπου. Κάθε φαγη­τό που οδηγεί τον άνθρωπο σε οποιοσδήποτε είδους ασυνειδησία, σε οποιουδήποτε είδους διέγερση, σε ο­ποιαδήποτε ακρότητα, σε οποιαδήποτε ενόχληση, είναι βλαβερό.

Και η βαθύτερη, η μεγαλύτερη ζημιά γίνεται όταν αυ­τά τα πράγματα αρχίζουν να πλησιάζουν τον αφαλό. Η λανθασμένη διατροφή κοιμίζει σιγά- σιγά το κέντρο του αφαλού και αποδυναμώνει την ενέργειά του. Σιγά- σιγά αυτό το κέντρο αρχίζει να κοιμάται, μέχρι που θα κοιμηθεί για τα καλά. Τότε, δεν θα συνειδητοποιούμε καν ότι υπάρχει κέντρο. Τότε έχουμε επίγνωση μόνο δύο κέντρων: Το ένα είναι ο νους, όπου κινούνται συνεχώς σκέψεις και το άλλο είναι κάτι από την καρδιά, όπου κινούνται τα συναισθήματα. Δεν έχουμε καμία επα­φή με τίποτα βαθύτερο. Έτσι, όσο mo ελαφρύ είναι το φαγητό, όσο λιγότερο βάρος προκαλεί στο σώμα, τόσο πιο πολύτιμο και σημαντικό είναι για το ξεκίνημα του ταξιδιού σου προς τα μέσα.

Για τη σωστή διατροφή, το πρώτο πράγμα είναι το να μην προκαλεί διέγερση, να μην είναι μεθυστική, να μην είναι βαριά. Όταν έχεις φάει σωστά, δεν νιώθεις ούτε βάρος ούτε νύστα. Τότε ξέρεις πως έχεις φάει σω­στά.

Ένας σπουδαίος γιατρός, ο Κένεθ Γουώκερ, έχει γρά­ψει στην αυτοβιογραφία του ότι, σύμφωνα μ’ αυτά που έχει δει στη ζωή του, το μισό από ό,τι τρώνε οι άνθρω­ποι γεμίζει το στομάχι τους και το άλλο μισό γεμίζει το στομάχι των γιατρών. Αν έτρωγαν μόνο το μισό από ό,τι τρώνε συνήθως, δεν θα αρρώσταιναν και δεν θα χρειαζόταν κανένα γιατρό.

Άλλοι άνθρωποι αρρωσταίνουν επειδή δεν έχουν αρ­κετό φαγητό κι άλλοι αρρωσταίνουν επειδή τρώνε πάρα πολύ. Άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα κι άλλοι πεθαίνουν από πολυφαγία. Και ο αριθμός των αν­θρώπων που πεθαίνουν από πολυφαγία είναι μεγαλύ­τερος από τους ανθρώπους που πεθαίνουν από πείνα.

Ελάχιστοι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα. Ακόμα κι αν ένας άνθρωπος θέλει να πεθάνει από πείνα, δεν υ­πάρχει καμία πιθανότητα να πεθάνει πριν από τρεις μή­νες τουλάχιστον. Ο καθένας μπορεί να ζήσει χωρίς να τρώει επί τρεις μήνες. Αν όμως ένας άνθρωπος τρώει υπερβολικά επί τρεις μήνες, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επιβιώσει.

Υπάρχουν άνθρωποι που οι ίδιες τους οι ιδέες μας κάνουν να νιώθουμε παράξενα. Ο αυτοκράτορας Νέρων είχε δύο γιατρούς, που η δουλειά τους ήταν να τον βοηθούν να κάνει εμετό μετά το φαγητό, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει το φαγητό τουλάχιστον δέκα πέντε με είκοσι φορές την ημέρα. Έτρωγε κι ύστερα έπαιρνε ένα φάρμακα για να κάνει εμετό, ώστε να μπορεί να φάει ξανά. Αυτό που κάνουμε όμως εμείς δεν είναι πολύ διαφορετικό.

Η λανθασμένη μας αντίληψη για το φαγητό, εκτός από το ότι είναι πολύ δαπανηρή, γίνεται και επικίνδυνη για μας. Το φαγητό που τρώμε δεν φαίνεται να δημιουργεί υγεία μέσα μας, αλλά φαίνεται ότι προκαλεί αρρώστια. Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το φαγητό που τρώμε μας αρρωσταίνει. Είναι σαν η ανατολή του ήλιου να προκαλούσε σκοτάδι. Όλοι οι γιατροί στον κόσμο όμως έχουν τη γνώμη ότι οι περισσότερες αρρώστιες του ανθρώπου οφείλονται στη λανθασμένη του διατροφή.

Έτσι, το πρώτο πράγμα είναι ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει επίγνωση του τι τρώει. Και το λέω αυτό ιδιαίτερα για το διαλογιστή. Ο διαλογιστής είναι απαραίτητο να έχει επίγνωση του τι τρώει, του πόσο πολύ τρώει και του αποτελέσματος που έχει στο σώμα του. Αν πειραμα­τιστείς με εγρήγορση για λίγους μήνες, ασφαλώς θα βρεις ποια είναι τα σωστά φαγητά για σένα, ποια σου δίνουν ηρεμία, ειρήνη και υγεία. Δεν είναι δύσκολο να τα βρεις, απλώς δεν δίνεις καμία προσοχή στο φαγητό σου και γι' αυτό δεν είσαι σε θέση να ανακαλύψεις το σωστό φαγητό.

Το δεύτερο πράγμα για το φαγητό είναι ότι όταν τρως είναι πολύ πιο σημαντική η κατάσταση του νου σου από αυτό που τρως. Το φαγητό θα σε επηρεάσει, διαφορετικά αν τρως χαρούμενα ή αν τρως όταν είσαι, γεμάτος στενοχώρια και ανησυχία. Αν είσαι ανήσυχος όταν τρως, τότε ακόμη και το καλύ­τερο φαγητό θα έχει δηλητηριώδη επιρροή. Kι αν τρως με χαρά, τότε είναι πιθανό ότι μερικές φορές ακόμη και το δηλητήριο μπορεί να μην έχει πλήρη επιρροή πάνω σου —.είναι πολύ πιθανό. Έτσι, όταν τρως, είναι πολύ σημαντική η κατάσταση του νου σου.

Εσύ ζεις μέσα στην ανη­συχία είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Είναι θαύμα το πώς χωνεύεις το φαγητό που τρως, πώς καταφέρνει η ύπαρξη να ρυθμίζει τη χώνεψη, παρά τα όσα κάνεις εσύ! Εσύ δεν έχεις καμία επιθυμία να το χω­νέψεις. Είναι θαύμα το πώς χωνεύεται. Kαι είναι επί­σης ένα θαύμα το πώς παραμένεις ζωντανός!

Ο νους σου πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση ευγνωμοσύνης και ευδαιμονίας… Όσο πιo χαρούμενα κι ευτυχισμένα και όσο πιο χαλαρά και χωρίς ανησυχία μπορεί να φάει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο αρχίζει να γίνεται το φαγητό του το σωστό φαγητό.

Βίαιη διατροφή δεν είναι μόνο εκείνη του μη χορτοφαγικού φαγητού. Βίαιη είναι επίσης και εκείνη η δια­τροφή που τρώει ο άνθρωπος με θυμό. Kαι τα δύο αυτά είναι βίαια. Όταν ο άνθρωπος τρώει με θυμό, με ανησυ­χία, με αγωνία, τρώει βίαια. Δεν αντιλαμβάνεται ότι όλο αυτό είναι τόσο βίαιο, όπως όταν τρώει σάρκα. Εί­ναι το ίδιο βίαιο, όπως όταν καίγεται μέσα του η ίδια του η σάρκα, από το θυμό και την ανησυχία. Τότε, το φαγητό που τρώει δεν μπορεί να είναι μη βίαιο.

Το άλλο μέρος της σωστής διατροφής είναι ότι πρέπει να τρως ειρηνικά και χαρούμενα. Αν δεν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, τότε είναι προτιμότερο να περιμένεις και. να μη φας για λίγο. Όταν ο νους είναι απολύτως έ­τοιμος, μόνο τότε πρέπει να τρως το γεύμα σου. Εσύ όμως δεν έχεις μπει ποτέ στον κόπο να νιώσεις σε τι κατάσταση βρίσκεσαι. Τρως εντελώς μηχανικά. Βάζεις φαγητό μέσα στο σώμα σου κι ύστερα σηκώνεσαι από το τραπέζι κι αυτό είναι επικίνδυνο.

Στο σωματικό επίπεδο, η σωστή διατροφή πρέπει να είναι υγιεινή, μη διεγερτική και μη βίαιη. Στο νοητικό επίπεδο, ο νους πρέπει να βρίσκεται σε μια κατάσταση ευδαιμονίας και χαράς. Και σε ψυχολογικό επίπεδο, η ψυχή πρέπει να είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη. Αυτά τα τρία πράγματα κάνουν τη διατροφή να είναι σωστή δια­τροφή .

Πρέπει να έχεις την αίσθηση: «Είμαι ευγνώμων που υπάρχει φαγητό σήμερα: Μου δόθηκε μία ακόμη μέρα για να ζήσω και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γι' αυτό. Το πρωί ξύπνησα και πάλι υγιής. Ο ήλιος μου έδωσε και πάλι το φως του. Απόψε θα μπορώ να δω και πάλι το φεγγάρι. Είμαι ζωντανός και σήμερα! Σήμερα θα μπορούσα να είχα πεθάνει, όμως η ζωή μου δόθηκε και πάλι. Δεν την έχω κερδίσει, μου δωρίστηκε.»

Τουλάχιστον γι’ αυτό, πρέπει να υπάρχει στην καρ­διά σου ένα συναίσθημα ευγνωμοσύνης. Τρως, πίνεις, αναπνέεις — πρέπει να έχεις μια αίσθηση ευγνωμοσύ­νης για όλα αυτά. Πρέπει να υπάρχει ένα συναίσθημα ευγνωμοσύνης προς όλη τη ζωή, προς όλο τον κόσμο, προς όλο τα σύμπαν, προς ολόκληρη τη φύση, προς το θεϊκό: 

«Μου δίνεται μία ακόμη μέρα ζωής. Μου δίνε­ται και πάλι φαγητό. Για μια ακόμη μέρα βλέπω τον ήλιο, βλέπω τα λουλούδια να ανθίζουν. Σήμερα είμαι ζωντανός.»

Αυτό το συναίσθημα ευγνωμοσύνης πρέπει να είναι παρόν σε όλες τις πλευρές τις ζωής και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη διατροφή σου. Μόνο τότε μπορεί η διατροφή σου να γίνει η σωστή διατροφή.

Απόσπασμα από το βιβλίο 

του Osho
"Ταξίδι προς τα Μέσα"