Παρατήρηση και Υπομονή

Στη ζωή σας : «Δεν είσαι Εγώ»

Μέρος πέμπτο

Να παρακολουθείτε και να περιμένετε...

Όταν πρόκειται για κάποια μάχη, η παράδοση συμβαίνει μόνο μία φορά, στο τέλος της. Η παράδοση στο πνευματικό μονοπάτι συμβαίνει ξανά και ξανά, χωρίς ποτέ να παίρνει τέλος. Για τον λόγο αυτό, η παρακολούθηση και η προσμονή δεν είναι παθητικές πράξεις. Δεν είναι ασκήσεις υπομονής ή ένα είδος προλόγου προτού ξεκινήσει το κυρίως γεγονός. Τη στιγμή που εγκατα­λείπετε κάποια συνήθεια του παρελθόντος ή τον τρόπο με τον οποίο έχετε μάθει να κάνετε τα πράγματα, τη στιγμή που συλ­λαμβάνετε τον εαυτό σας να έχει μια προγραμματισμένη αντίδραση, ο εαυτός σας αλλάζει. 
Χρησιμοποιούμε κάπως πρόχει­ρα ή τυχαία μερικές φορές τη λέξη εαυτός, μα ο εαυτός δεν είναι κάτι απλό· είναι ένα πολύπλοκο, δυναμικό σύστημα. Ο εαυτός σας είναι ένα σύμπαν σε μικρογραφία που καθρεφτίζει το μεγάλο σύμπαν γύρω σας. Αμέτρητες δυνάμεις κινούνται μέσα του. Ρευστός σαν τον αέρα, ο εαυτός αλλάζει με κάθε μεταστροφή της συνειδητότητας.

Έτσι, όταν εγκαταλείπετε την προσκόλληση, αφαιρείτε κάτι παλιό από το σύμπαν και προσθέτετε κάτι καινούργιο. Το παλιό είναι σκοτεινή ενέργεια και στρεβλωμένα πρότυπα του παρελθόντος. Είναι νεκρά κομμάτια που έχουν κολλήσει στο σύστημα του εαυτού. Μην έχοντας τρόπο να τα αποβάλετε, τα έχετε παρακάμψει. Έχετε προσαρμοστεί στα αρνητικά στοι­χεία του εαυτού σας -συνήθως μέσα από την άρνηση και την απώθησή τους ώστε να μην μπορείτε πια να τα δείτε- επειδή υποθέτατε πως αυτό έπρεπε να κάνετε. Η εγκατάλειψη των παλιών προτύπων δεν αποτελεί επιλογή μέχρι να μάθετε πώς να την κάνετε επιλογή. Έτσι και τις εγκαταλείψετε, οι αρνητικές ενέργειες φεύγουν μόνιμα από τη ζωή σας.

Και αυτό με τη σειρά του επιτρέπει να μπει κάτι καινούρ­γιο. Τι θα είναι; Αυτό αποκαλύπτει η παρατήρηση και η προσμονή. Σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν εισπνέετε. Καινούργια άτομα οξυγόνου μπαίνουν στο αίμα σας, αλλά το πού θα πάνε δεν είναι προκαθορισμένο. Ένα άτομο οξυγόνου μπορεί να καταλήξει σε οποιοδήποτε από δισεκατομμύρια κύτταρα. 

Ο προορισμός του καθορίζεται από το ποιο κύτταρο το χρειάζε­ται περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για σας. Όταν κάνετε χώρο στην ψυχή σας εγκαταλείποντας τις παλιές ενέργειες, το κομμάτι σας που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη, αυτό που θέλει πιο πολύ να αναπτυχθεί ή χρειάζεται πιο πολύ θεραπεία, θα είναι και αυτό που θα ωφεληθεί.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα σε μεγαλύτερη κλίμακα. Πολλές φορές σκέφτομαι πως ο Ιησούς έγινε ο μεγαλύτερος διδάσκαλος της αγάπης επειδή αυτό χρειαζόταν περισσότερο το ακροατήριό του. Δεν είχαν ανάγκη από θεϊκή σοφία, πνευ­ματική πειθαρχία ή φώτιση - όλα αυτά έγιναν κυρίαρχα σε άλλες παραδόσεις, όπως είναι ο Βουδισμός. Σε ένα πιο ανθρώ­πινο επίπεδο, οι ακροατές του Ιησού επιθυμούσαν την αγάπη του Θεού· κι αυτό είναι που αφομοίωσαν. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιησούς ήταν εξίσου ολοκληρωμένος δάσκαλος όπως και ο Βού­δας. Δίδαξε τον δρόμο προς την ανώτερη συνείδηση, ακόμα και τη φώτιση. Όμως το κομμάτι αυτό θα πρέπει vα το αναζη­τήσει κανείς στις παρυφές της διδασκαλίας του, η αγάπη σε κάθε της μορφή καταλαμβάνει το κυρίως κομμάτι της.

Για να γνωρίσετε τι είναι η ψυχή σας, θα πρέπει να ακολουθήσετε το μονοπάτι που παίρνει καθώς μπαίνει μέσα σας. Θα σας κάνει περισσότερο τρυφερούς και ευγενικούς. Θα σας κάνει πιο αφοσιωμένους και πιστούς. Από την ψυχή μπορεί να δοθεί οποιαδήποτε αρετή: δύναμη, αλήθεια, ομορφιά ή πίστη. Όμως αυτές δεν απλώνονται σαν μια στρώση μπογιάς. Πιο πολύ, εισδύουν μέσα σας όπως το οξυγόνο μπαίνει στο αίμα σας, αναζητώντας τα σημεία που τις χρειάζονται περισσότερο. Λέμε ότι είμαστε γεμάτοι με πνεύμα, λες και το μόνο που χρει­άζεται είναι να φουσκώσουμε ένα άτομο όπως φουσκώνουμε μια ρόδα ποδηλάτου. Στην πραγματικότητα, το πνεύμα είναι συνειδητότητα που ταξιδεύει σε μέρη όπου η συνειδητότητα απουσιάζει. Επιταχύνει εξαιρετικά την ανάπτυξή σας, αν βρί­σκεστε εκεί για να δεχθείτε τη θεραπεία όταν εκείνη φτάσει.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι δεν παρατηρούν και δεν περιμένουν. Τους διαφεύγει τι συμβαίνει πραγματικά μέσα τους. Μένουν κολλημένοι στις επιθυμίες και τις φαντασιώσεις τους και όσο η προσοχή τους είναι αλλού η αλήθεια τους προσπερ­νά. 

Μου αρέσει πολύ η ιστορία του Χάρολντ Άρλεν, ενός διάσημου συνθέτη του Χόλιγουντ κατά τη χρυσή εποχή του κινη­ματογράφου, στον οποίο ανέθεσαν να γράψει τη μουσική για το Μάγο τον Οζ. Ο Άρλεν δούλεψε επίπονα και πίστευε πως είχε κάνει καλή δουλειά. Όμως έλειπε ένα τραγούδι, εκείνο το ξεχωριστό που ήξερε πως χρειαζόταν η μουσική επένδυση της ταινίας, το καλύτερο. 
Τίποτα δεν ερχόταν στον νου του, κι έτσι ο Άρλεν τα παράτησε μια μέρα και πήγε με τη γυναίκα του για φαγητό. Στον δρόμο προς τη Λεωφόρο Σάνσετ είπε ξαφνικά στη γυναίκα του, η οποία οδηγούσε το αυτοκίνητό τους, να σταματήσει. Ο Άρλεν έγραψε κάποιες νότες σε ένα χαρτί, που έγιναν τελικά η μουσική για το τραγούδι «Πέρα από το Ουρά­νιο Τόξο». Από πολλές απόψεις, οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί ξέρουν καλύτερα τον τρόπο για να υποδέχονται την ψυχή, επειδή συντονίζονται με την έμπνευση. Η έμπνευση δεν λαμ­βάνει χώρα τυχαία. Είναι πάντα ζήτημα καλέσματος και ανταπόκρισης. Η ανάγκη βγαίνει προς τα έξω και η λύση εμφανίζεται. 

Υιοθετήστε λοιπόν μια δημιουργική στάση όσον αφορά την εσωτερική σας ανάπτυξη. Να έχετε συναίσθηση της ανά­γκης σας και να προσμένετε την ανταπόκριση. Όταν ρωτήθη­κε πώς έγραψε μια τόσο σπουδαία μουσική, ο Χάρολντ Άρλεν απάντησε: 

«Περιπλανιέμαι κι ονειροπολώ, περιμένω και υπα­κούω». 

Δεν θα έβλαπτε να ακολουθήσουμε αυτή τη συμβουλή, η οποία είναι απλή αλλά καθρεφτίζει μια βαθιά σοφία.

Απόσπασμα από το βιβλίο του 

Deepak Chopra

Ανακαλύπτοντας το Σώμα"

"Ανασταίνοντας την Ψυχή