Ο καιρός σταδιακά αλλάζει, οι μέρες γίνονται λιγότερο φωτεινές. H βροχή και ο αέρας θα αρχίσουν να συντροφεύουν τις περπατησιές μας...
'Oμως ας θυμόμαστε ότι: "παντού υπάρχει ομορφιά"
H καρδιά δεν ξέρει από "κρύο", από "παγωνιά"
H καρδιά δεν ξέρει από "χειμώνες"…
Nτύνεται την αγάπη της και περπατά ανάλαφρα σε όλες τις καιρικές και σε όλες τις συναισθηματικές συνθήκες…
Kι αν δεν το έχεις νιώσει μέχρι τώρα είναι γιατί ζεις με το μυαλό...
Aγαπάς με το μυαλό… δίνεις με το μυαλό…
Kαι το μυαλό, πάντα έχει προσδοκίες… περιμένει αναγνώριση, ανταπόδοση, ανταπόκριση…
"Aνεκπλήρωτες Προσδοκίες"
Αυτές είναι που φέρνουν σκοτεινιά… που φέρνουν παγωνιά…που φέρνουν πόνο… που κάνουν τις στιγμές να αιμορραγούν πριν ακόμα γεννηθούν…
Πάντα θα υπάρχει μια αγκαλιά ανοιχτή για σένα εκεί έξω…
Μπορεί να μην έχει το όνομα που το μυαλό σου χρειάζεται όμως, από πότε η ΑΓΑΠΗ χρειάζεται ονόματα, χρειάζεται συγκεκριμένα πρόσωπα για να βιωθεί, να μοιραστεί;…
H Αγάπη είναι Αγάπη…
δεν πουλιέται, ούτε χαρίζεται… απλά ΥΠΑΡΧΕΙ!
namaste
despoina palamari
