Η ζωή δεν είναι μια στοίβα από χώμα και χαλίκια. Υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτά και πολλά είναι κρυμμένα μέσα στο χώμα και στα χαλίκια. Αν έχετε τα μάτια να δείτε, τότε η σκάλα για να φτάσετε στη θεϊκότητα αναδύεται και εκείνη μέσα από τη ζωή.
Μέσα σε αυτό το σώμα από αίμα, σάρκα και κόκαλα είναι κρυμμένο αυτό που βρίσκεται πέρα από το σώμα, αυτό που δεν έχει καμία σχέση με τη σάρκα, με το αίμα ή με τα κόκαλα.
Μέσα σε αυτό ακριβώς το σώμα που γεννιέται σήμερα και πεθαίνει, για να γίνει ξανά σκόνη, ζει αυτό που είναι αθάνατο, αυτό που δεν γεννιέται ποτέ και δεν πεθαίνει ποτέ.
Στη μορφή ζει το άμορφο, στο ορατό ζει το αόρατο. Μέσα στην φλόγα του θανάτου είναι κρυμμένη η φλόγα του αθάνατου. Μέσα στον καπνό της θνητότητας είναι κρυμμένη η φλόγα της αθανασίας, το φως που δεν πεθαίνει ποτέ.
Βλέποντας τον καπνό αποστρέφουμε το βλέμμα μας και δεν βρίσκουμε ποτέ τη φλόγα. Εκείνοι που επιστρατεύουν λίγο περισσότερο κουράγιο ψάχνουν λίγο, αλλά ακόμη και εκείνοι μπορεί να χαθούν στον καπνό και να μην φτάσουν στη φλόγα.
Osho
Μην αποστρέφεις το βλέμμα και μην απογοητεύεσαι αν δεν βρεις αμέσως το θησαυρό κάτω από το χώμα και τα χαλίκια. Εκεί είναι και σε περιμένει. Εκεί μέσα στο σώμα σου είναι ο θησαυρός της Ψυχής σου. Άπλα έχεις ξεχάσει τον τρόπο να την ακούς… έχεις ξεχάσει τον τρόπο να την συναντάς.
Μην ασχολείσαι με τους άλλους, ποιοι είναι, τι κάνουν, τι λένε για σένα… Μην κοιτάς τις αστραπές και χάνεις το μονοπάτι στο δάσος… σε τυφλώνουν οι αστραπές και όταν χρειάζεται δεν μπορείς να βρεις το μονοπάτι… χάνεσαι…
Μείνε προσανατολισμένος στο μονοπάτι… Μείνε προσανατολισμένος στον εαυτό σου…
Δες μέσα στον κάθε άλλον Εσένα. Τι συναίσθημα σου ξυπνάει; Ποια μνήμη, ποιος προσδιορισμός, ποια πληγή κρύβεται κάτω από αυτό το συναίσθημα; Ποιο "δώρο" ήρθε αυτός ο "άλλος" να σου κάνει με την παρουσία του, την συμπεριφορά του; Η εμφάνισή του στη ζωή σου ποιο μάθημα ήρθε να σου ολοκληρώσει;
Και μην ερμηνεύεις, μην αναλύεις, μην χάνεσαι στα μονοπάτια του μυαλού σου. Άκου το σώμα σου, το ναό της Ψυχής σου. Το σώμα έχει την δική του ευφυΐα, τη δική του γλώσσα για να σου μιλήσει. Όποια εμπειρία έχεις βιώσει μέχρι τώρα είναι καταγεγραμμένη στα κύτταρά του. Το σώμα σου είναι αυτό που ξέρει ανά πάσα στιγμή σε ποια κατάσταση είναι το μυαλό σου, η καρδιά σου, η ψυχή σου…
Μάθε τη γλώσσα του και επικοινώνησε μαζί του. Αφουγκράσου το... Δως του το χρόνο να εκφραστεί… Άκου τα παράπονα του, τα θέλω του, τις επιθυμίες του…
Δεν είναι ξένα τα θέλω του, δεν είναι ξένες οι επιθυμίες του… είναι δικά σου θέλω και δικές σου επιθυμίες απελευθερωμένες από προσδιορισμούς και στερεότυπα, από πρέπει και δεν πρέπει…
Το σώμα σου δεν αναλώνεται στην τέχνη του ψέματος… Προσπαθεί να σου μιλήσει μα δεν το ακούς, έχεις ξεχάσει τον τρόπο. Κι αυτό στην προσπάθεια του να σε αφυπνίσει αρχίζει να "κτυπάει" καμπανάκια με έναν πονοκέφαλο, μια ημικρανία, έναν πόνο στο στομάχι, στην κοιλιά… κι αν δεν πάρεις γραμμή τι συμβαίνει γρήγορα γίνεται πιο δραστικό και ο πόνος μεγαλώνει…
Δεν το κάνει επειδή σε μισεί. Δεν το κάνει επειδή είναι εχθρός σου. Το κάνει γιατί το ξεχνάς.
Για σκέψου πόσες φορές μέσα στην καθημερινότητά σου έχεις τη συνείδηση του σώματος σου; Πόσες φορές το αισθάνεσαι;
Τις περισσότερες φορές είναι ανύπαρκτο, λες και δεν ζεις μέσα του. Μόλις όμως παρουσιαστεί ο πόνος αρχίζεις να ασχολείσαι μαζί του. Από φόβο, από ενδιαφέρον… δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει ότι επιτέλους το σώμα σου απόκτησε πρόσβαση σε σένα και είσαι έτοιμος να το ακούσεις…
Τις περισσότερες φορές είναι ανύπαρκτο, λες και δεν ζεις μέσα του. Μόλις όμως παρουσιαστεί ο πόνος αρχίζεις να ασχολείσαι μαζί του. Από φόβο, από ενδιαφέρον… δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει ότι επιτέλους το σώμα σου απόκτησε πρόσβαση σε σένα και είσαι έτοιμος να το ακούσεις…
namaste
despoina palamari
