Αγάπη: ζητιάνος ή βασιλιάς

Η αγάπη είναι ο τρόπος για να συντονιστούν οι χορδές της καρδιάς, ο τρόπος για να έρθουν οι χορδές της καρδιάς σ’ εκείνο το σωστό χώρο, από όπου μπορεί να βγει μουσική. 
Γι’ αυτό ονομάζω την αγάπη, προσευχή. Ονομάζω την αγάπη, δρόμο για να φτάσεις στο θεϊκό. Ονομάζω την αγάπη, το θεϊκό. Η προσευχή χωρίς αγάπη είναι ψεύτικη, άδεια, χωρίς νόημα. Χωρίς αγάπη, τα λόγια της προσευχής δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Και χωρίς αγάπη, κανένας από όσους ενδιαφέρονται για το ταξίδι προς τα μέσα δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει στο υπέρτατο. Η αγάπη είναι ο τρόπος για να κάνεις τη βήνα της καρδιάς να τραγουδήσει. Θα χρειαστεί να καταλάβεις μερικά πράγματα για την ίδια την αγάπη.


Η πρώτη αυταπάτη είναι ότι νομίζεις πως γνωρίζεις την αγάπη. Αυτή η αυταπάτη είναι τρομακτικά καταστροφική, επειδή δεν θα κάνεις ποτέ καμία προσπάθεια για να φτάσεις ή να ξυπνήσεις αυτό που νομίζεις πως ήδη γνωρίζεις. Δεν έχεις όμως συνειδητοποιήσει ότι εκείνος που γνωρίζει, έχει ταυτόχρονα αποκτήσει την ικανότητα να γνωρίζει το θεϊκό. Αν γνωρίζεις την αγάπη, τότε τίποτε άλλο δεν απομένει να γνωρίσεις στη ζωή. Έτσι όπως είσαι όμως, δεν γνωρίζεις τίποτα. Τα πάντα εξακολουθούν να είναι άγνωστα.

Έτσι, αυτό που εσύ θεωρείς αγάπη, πιθανόν να μην είναι αγάπη. Κάτι άλλο έχεις ονομάσει αγάπη κι όσο έχεις αυτή την αυταπάτη, όσο έχεις αυτή την ιδέα ότι γνωρίζεις τα πάντα σχετικά με την αγάπη, πώς μπορείς να ψάξεις και να την αναζητήσεις; Το πρώτο πράγμα για να γίνει κατανοητό είναι ότι δεν γνωρίζεις καθόλου τι είναι αγάπη.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο Ιησούς σταμάτησε σε ένα κήπο, κάτω από ένα δέντρο. Έκανε πολλή ζέστη και κοιμήθηκε στη σκιά του δέντρου. Δεν γνώριζε καν σε ποιον ανήκε το σπίτι, ο κήπος και το δέντρο. Ήταν ο κήπος της Μαγδαληνής, μιας πολύ όμορφης πόρνης εκείνης της εποχής. Η Μαγδαληνή κοίταξε από το παράθυρο και είδε αυτόν τον όμορφο άνθρωπο να κοιμάται κάτω απ’ το δέντρο. Ποτέ της δεν είχε δει έναν τόσο όμορφο άντρα.

Όπως υπάρχει ομορφιά του σώματος, έτσι υπάρχει και ομορφιά της ψυχής. Συχνά βλέπει κανείς ομορφιά του σώματος, η ομορφιά της ψυχής όμως είναι σπάνια. Μα όταν εμφανίζεται η ομορφιά της ψυχής, ακόμη και το πιο άσχημο σώμα, γίνεται το ωραιότερο λουλούδι. Είχε δει. πολλούς όμορφους άντρες, επειδή υπήρχε πάντοτε συνωστισμός στην πόρτα της. Συχνά δυσκολευόταν να μπει μέσοι στο ίδιο της το σπίτι. Η Μαγδαληνή πήγε στο δέντρο, σαν να την είχε τραβήξει μαγνήτης.

Ο Ιησούς ετοιμαζόταν να σηκωθεί να φύγει. Η Μαγδαληνή είπε: «Θα μου κάνεις την τιμή να έρθεις μέσα στο σπίτι μου, να ξεκουραστείς;»

Ο Ιησούς είπε: «Τέλειωσα την ξεκούρασή μου. Τώρα είναι ώρα να φύγω. Αν όμως ξαναπεράσω από ’δω και είμαι κουρασμένος, τότε ασφαλώς και θα ξεκουραστώ μέσα στο σπίτι σου.»

Η Μαγδαληνή ένιωσε προσβεβλημένη. Είχε διώξει από την πόρτα της σπουδαίους πρίγκιπες και τώρα καλούσε ένα ζητιάνο απ’ το δρόμο, να ξεκουραστεί μέσα στο σπίτι της κι εκείνος αρνιόταν. Προσέβαλλε τα συναισθήματά της, γι’ αυτό είπε: «Όχι, δεν τα ακούω αυτά. Πρέπει να έρθεις μέσα. Ούτε τόσο δεν μπορείς να μου δείξεις την αγάπη σου; Δεν θα έρθεις να ξεκουραστείς μέσα, για λίγο;»

Ο Ιησούς είπε: «Με την πρόσκλησή σου, έχω ήδη μπει μέσα στο σπίτι σου, επειδή εκτός από την καρδιά, πού αλλού είναι το σπίτι σου; 
Κι αν ρωτάς, ούτε τόσο δεν μπορείς να μου δείξεις την αγάπη σου; τότε σου λέω ότι μπορεί να έχεις δει πολλούς ανθρώπους, που σου έχουν πει σ’ αγαπώ, κανένας τους όμως δεν σε αγάπησε, επειδή στην πραγματικότητα αγαπούσαν κάτι άλλο. Κι εγώ μπορώ να σε βεβαιώσω ότι είμαι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που μπορούν να σ’ αγαπήσουν και που σ’ αγαπούν, επειδή μόνο εκείνος που υπάρχει στην καρδιά του αγάπη, μπορεί να αγαπήσει.»

Κανένας σας δεν μπορεί να αγαπήσει, επειδή μέσα σας δεν ρέει αγάπη. Όταν λες σε κάποιον “σ’ αγαπώ,’ στην πραγματικότητα δεν δίνεις αγάπη, ζητάς αγάπη. Όλοι σας ζητάτε αγάπη. Και πώς μπορεί να δώσει αγάπη εκείνος που ζητάει αγάπη; Πώς μπορούν οι ζητιάνοι να είναι βασιλιάδες; Πώς μπορούν να δώσουν αγάπη οι άνθρωποι που ζητούν αγάπη;

Όλοι σας ζητάτε αγάπη από τους άλλους. Είστε ζητιάνοι, που ζητάτε από τους άλλους να σας αγαπήσουν. Η σύζυγος ζητάει αγάπη από τον άντρα της, ο σύζυγος ζητάει από τη γυναίκα του να τον αγαπήσει, η μητέρα ζητάει αγάπη από το γιο της, ο γιος ζητάει αγάπη από τη μητέρα του, οι φίλοι ζητούν αγάπη από τους φίλους τους. 
Όλοι σας ζητάτε αγάπη από τους άλλους, χωρίς να αντιλαμβάνεστε ότι οι άνθρωποι από τους οποίους ζητάτε αγάπη, ζητούν και οι ίδιοι αγάπη για τον εαυτό τους. Είστε σαν δυο ζητιάνοι, που στέκονται ο ένας μπροστά απ’ τον άλλο, κρατώντας τις κούπες της ελεημοσύνης.

Όσο κάποιος ζητάει αγάπη, δεν μπορεί να είναι ικανός να δώσει αγάπη, επειδή το ίδιο το γεγονός ότι ζητάει, είναι ένδειξη ότι δεν υπάρχει καμία πηγή αγάπης μέσα του. Αλλιώς, γιατί να τη ζητάει απ’ έξω; 
Μόνο ο άνθρωπος που έχει ανέβει πάνω από την ανάγκη να ζητάει αγάπη, μπορεί να δώσει αγάπη. Η αγάπη είναι μοίρασμα, δεν είναι ζητιανιά. Η αγάπη είναι βασιλιάς, δεν είναι ζητιάνος. Η αγάπη ξέρει μόνο να δίνει, δεν ξέρει να ζητάει. Εσύ γνωρίζεις την αγάπη; 

Η αγάπη που ζητιέται δεν μπορεί να είναι αγάπη. Και να θυμάσαι, εκείνος που ζητάει αγάπη, δεν θα πάρει ποτέ καμία αγάπη σ’ αυτόν τον κόσμο. Ένας από τους βασικούς νόμους της ζωής είναι ότι εκείνος που ζητάει αγάπη; δεν θα την πάρει ποτέ.

Η αγάπη έρχεται στην πόρτα του σπιτιού από το οποίο έχει εξαφανιστεί η επιθυμία για αγάπη. Η αγάπη πλημμυρίζει το σπίτι που έχει σταματήσει να ζητάει αγάπη. Καμία βροχή όμως δεν θα πέσει στο σπίτι εκείνου που εξακολουθεί να διψάει για αγάπη. Η αγάπη δεν θα κυλήσει σε μια καρδιά που ζητάει. Η καρδιά που ζητάει δεν έχει το είδος της δεκτικότητας που κάνει εφικτή την είσοδο της αγάπης. Μόνο μια καρδιά που μοιράζεται, μια καρδιά που δίνει, έχει το είδος της δεκτικότητας για να έρθει η αγάπη στην πόρτα της και να πει: «Άνοιξε την πόρτα, έχω έρθει!»

Έχει χτυπήσει ποτέ η αγάπη την πόρτα σου; Όχι, επειδή μέχρι στιγμής, δεν είσαι σε θέση να δώσεις αγάπη. Και να θυμάσαι επίσης πως οτιδήποτε δίνεις, σου έρχεται πίσω. Ένας από τους θεμελιώδεις νόμους της ζωής είναι πως οτιδήποτε δίνουμε, έρχεται πίσω σ’ εμάς.

Όλος ο κόσμος δεν είναι τίποτε άλλο από μια ηχώ. Δίνεις μίσος και μίσος έρχεται πίσω σ’ εσένα. Δίνεις θυμό κι έρχεται πίσω σ’ εσένα θυμός. Εξαπατάς τους άλλους κι έρχεται πίσω σ’ εσένα εξαπάτηση. Οτιδήποτε έχεις δώσει, επιστρέφει σ’ εσένα αιώνια. Και αν μοιράζεσαι αγάπη, τότε αγάπη θα έρχεται σ’ εσένα αιώνια. 
Αν η αγάπη δεν έχει επιστρέψει σ’ εσένα με αμέτρητους τρόπους, τότε ξέρε πως αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχεις δώσει αγάπη. Πώς όμως μπορείς να δώσεις αγάπη; Δεν την έχεις για να τη δώσεις. 
Αν έχεις αγάπη, τότε γιατί γυρίζεις από πόρτα σε πόρτα, ζητώντας την; Γιατί γίνεσαι ζητιάνος και γυρίζεις από το ένα μέρος στο άλλο; Γιατί ζητάς αγάπη;

Υπήρχε ένας φακίρης, που το όνομά του ήταν Φαρίντ. Οι άνθρωποι από την πόλη του τού είπαν: «Φαρίντ, ο βασιλιάς Ακμπάρ σε σέβεται πολύ. Ζήτησέ του να ανοίξει ένα σχολείο στην πόλη μας.»

Ο Φαρίντ είπε: «Δεν έχω ζητήσει ποτέ τίποτα, για κανέναν. Εγώ είμαι φακίρης. Εγώ ξέρω μόνο να δίνω.»

Οι άνθρωποι έμειναν κατάπληκτοι. Είπαν: «Πάντοτε νομίζαμε πως οι φακίρηδες ζητάνε, μα εσύ λες πως ο φακίρης ξέρει μόνο να δίνει. Δεν το καταλαβαίνουμε αυτό. Σε παρακαλούμε, κάνε μας τη χάρη και ζήτησε από τον Ακμπάρ ν’ ανοίξει ένα σχολείο εδώ.»

Οι άνθρωποι επέμεναν, οπότε ένα πρωί ο Φαρίντ πήγε στον Ακμπάρ. Ο Ακμπάρ προσευχόταν στο τζαμί και ο Φαρίντ πήγε και στάθηκε μπροστά του. Όταν τέλειωσε ο Ακμπάρ τις προσευχές του, σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και είπε: «Ω, Θεέ! Αύξησε τα πλούτη μου, αύξησε το θησαυρό μου, αύξησε το βασίλειό μου!»

Ακούγοντάς το αυτό, ο Φαρίντ γύρισε την πλάτη του κι έφυγε. Ο Ακμπάρ τού φώναξε να σταματήσει: «Τι με ήθελες και γιατί φεύγεις;»

Ο Φαρίντ είπε: «Νόμιζα πως ήσουν βασιλιάς, μα ανακάλυψα πως είσαι κι εσύ ζητιάνος. Δεν μου φαίνεται σωστό να ζητήσω κάτι από ένα ζητιάνο. Νόμιζα πως είσαι βασιλιάς, μα είδα πως είσαι ζητιάνος, γι’ αυτό φεύγω. »

Είσαστε ζητιάνοι κι όλοι σας ζητάτε από άλλους ζητιάνους να σας δώσουν αυτό που δεν έχουν. Κι όταν δεν το παίρνεις, στενοχωριέσαι. Κλαις και θρηνείς και νιώθεις πως δεν παίρνεις αγάπη. 
Η αγάπη δεν είναι κάτι που παίρνεις απ’ έξω. Αγάπη είναι η μουσική που βγαίνει από μέσα σου. Κανένας δεν μπορεί να σου δώσει αγάπη. Η αγάπη μπορεί να βγει από μέσα σου, μα δεν μπορείς να την πάρεις απ’ έξω.

Δεν υπάρχει κανένα μαγαζί, καμία αγορά, κανένας πωλητής από τον οποίο να μπορείς να αγοράσεις αγάπη. Η αγάπη δεν μπορεί να αγοραστεί σε καμία τιμή. Η αγάπη είναι ένα εσωτερικό άνθισμα. Βγαίνει από κάποια κοιμισμένη ενέργεια μέσα σου. Όλοι μας εξακολουθούμε να ψάχνουμε την αγάπη απ’ έξω. Όλοι μας αναζητούμε έναν αγαπημένο, μια αγαπημένη, πράγμα που είναι εντελώς λάθος και μάταιο.

Αναζήτησε την αγάπη μέσα σου. Δεν μπορείς ούτε να το φανταστείς πως μπορεί να υπάρχει αγάπη μέσα στον εαυτό σου, επειδή η αγάπη συνδέεται πάντοτε με την ιδέα του αγαπημένου. Σου δίνει την ιδέα κάποιου άλλου, απ’ έξω. Κι επειδή δεν θυμάσαι πώς μπορεί η αγάπη να βγει από μέσα σου, η ενέργεια της αγάπης παραμένει κοιμισμένη.

Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι συνεχώς αναζητάς απ’ έξω κάτι που ήδη βρίσκεται μέσα σου. Κι επειδή το αναζητάς απ’ έξω, δεν κοιτάζεις μέσα σου. Τότε, αυτό που θα μπορούσε να έχει εμφανιστεί μέσα σου, δεν εμφανίζεται ποτέ.

Η αγάπη είναι ο ουσιαστικός θησαυρός, με τον οποίο γεννιέται κάθε άτομο. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με χρήματα. Τα χρήματα είναι μια κοινωνική συσσώρευση. Ο άνθρωπος όμως γεννιέται με αγάπη. Είναι δικαίωμα που το έχει από τη γέννησή του, είναι ο ατομικός του πλούτος, βρίσκεται μέσα του.

Είναι ένας σύντροφος, που του έχει δοθεί στη γέννησή του και ο οποίος τον συνοδεύει όλη του τη ζωή. Πολύ λίγοι όμως είναι αρκετά τυχεροί για να κοιτάξουν μέσα τους και να δουν πού βρίσκεται η αγάπη, που μπορούν να τη βρουν και πώς μπορούν να την αναπτύξουν. Έτσι, γεννιέσαι μ’ αυτήν, όμως αυτός ο πλούτος παραμένει ανεξερεύνητος. Είναι απολύτως ανεξερεύνητος κι εσύ εξακολουθείς να ζητιανεύεις στις πόρτες των άλλων, απλώνοντας το χέρι, επειδή θέλεις αγάπη.

Σε όλο τον κόσμο, υπάρχει μόνο μία επιθυμία: Επιθυμία για αγάπη. Και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, υπάρχει μόνο ένα παράπονο: «Δεν παίρνω αγάπη.» 
Κι όταν δεν παίρνεις αγάπη, κατηγορείς τους άλλους πως είναι δικό τους λάθος, επειδή δεν παίρνεις αγάπη. Η σύζυγος λέει στον άντρα της: «Κάτι πάει λάθος μ’ εσένα, γιατί δεν παίρνω αγάπη.» Ο σύζυγος λέει. στη γυναίκα του «Κάτι πάει λάθος μ’ εσένα, γι’ αυτό δεν παίρνω αγάπη». Και κανένας δεν αναρωτιέται αν είναι ποτέ εφικτό να πάρει αγάπη απ’ έξω.

Η αγάπη είναι ο εσωτερικός θησαυρός και η ίδια η αγάπη είναι η μουσική της βήνας της καρδιάς.

Η βήνα της ανθρώπινης καρδιάς έχει γίνει πολύ διαταραγμένη. Δεν βγαίνει η μουσική για την οποία δημιουργήθηκε. Πώς μπορεί να δημιουργηθεί αυτή η μουσική; Ποιο είναι το εμπόδιο που στέκεται στο δρόμο για τη δημιουργία αυτής της μουσικής; Ποιο είναι το εμπόδιο που δεν της επιτρέπει να συμβεί; Έχεις σκεφτεί ποτέ γι’ αυτό;

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Osho 

«ταξίδι προς τα μέσα»

Βήνα: μουσικό έγχορδο όργανο