Ένας
πανέμορφος διαλογισμός που πραγματικά σε απελευθερώνει από τα βάρη που
κουβαλάς από το παρελθόν. Μπορείς να βρεις λίγο χρόνο που να ξέρεις ότι
δεν θα σε ενοχλήσει κανένας και να αφεθείς σ’ αυτό το θεραπευτικό
ταξίδι.
Μπορείς να τον ηχογραφήσεις για να τον κάνεις ή να ζητήσεις από
κάποιον φίλο/η να σε βοηθήσει διαβαζοντάς τον....
Καλό σου ταξίδι...
Κάθισε
κάπου αναπαυτικά ή ξάπλωσε αν προτιμάς. Στείλε την προσοχή σου στην
αναπνοή σου. Παρατήρησέ τη που γίνεται σιγά, σιγά πιο αργή, πιο βαθιά…
Παρατήρησε την κοιλιά σου καθώς αναπνέεις, να ανεβαίνει και να κατεβαίνει σαν ένα κύμα…
Ένα κύμα που μαλακά σε αγκαλιάζει και σε οδηγεί σε μια βαθιά χαλάρωση…
Όσο περισσότερο χαλαρώνει το σώμα σου τόσο περισσότερο χαλαρώνει και το μυαλό σου καθώς αδειάζει από σκέψεις…
Παρατήρησε την κοιλιά σου καθώς αναπνέεις, να ανεβαίνει και να κατεβαίνει σαν ένα κύμα…
Ένα κύμα που μαλακά σε αγκαλιάζει και σε οδηγεί σε μια βαθιά χαλάρωση…
Όσο περισσότερο χαλαρώνει το σώμα σου τόσο περισσότερο χαλαρώνει και το μυαλό σου καθώς αδειάζει από σκέψεις…
Σε
καλώ αν θέλεις να έρθεις μαζί μου σε ένα φανταστικό ταξίδι. Το μόνο που
χρειάζεται να κάνεις είναι να ανοίξεις την καρδιά σου και να με
ακολουθήσεις…
Μπορείς αν θέλεις να αφήσεις τους ήχους να σε πάρουν
μαζί τους σε ένα όμορφο, ηλιόλουστο λιβάδι, μια όμορφη και γαλήνια μέρα.
Καθώς αισθάνεσαι το ζεστό αεράκι να χαϊδεύει απαλά το δέρμα σου βλέπεις
να ξετυλίγεται μπροστά σου ένα μονοπάτι γεμάτο με μικρές και μεγάλες
πέτρες, βράχια, ξύλα και κούτσουρα Αυτή η εικόνα, σου φαίνεται
αταίριαστη με την ομορφιά και την γαλήνη που απλώνεται γύρω σου.
Ένα μικρό πουλάκι φτεροπετά τριγύρω και με το κελάδημα του είναι σαν να σου ψιθυρίζει: «Καθάρισε το μονοπάτι σου»
Χωρίς να το καλοσκεφτείς αρχίζεις αμέσως να καθαρίζεις το μονοπάτι από όλα αυτά που υπάρχουν πάνω του και εμποδίζουν το δρόμο σου…
Φτάνοντας στο τέρμα του μονοπατιού κοιτάζεις τα λίγα δέντρα που υπάρχουν λίγο πιο πέρα. Κάτι σε τραβάει προς τα κει. Ίσως να νιώθεις ότι σε καλεί ένα από αυτά τα δέντρα. Κατευθύνεσαι προς τη συστάδα και τα βήματα σου σε οδηγούν σε ένα δέντρο που μοιάζει διαφορετικό από τα άλλα. Το αγγίζεις και νιώθεις ότι η επαφή μαζί του σε γαληνεύει. Μπορείς αν θέλεις να καθίσεις στις ρίζες του ακουμπώντας την πλάτη σου στον κορμό του...
Νοιώθεις ότι το δέντρο σε αγκαλιάζει μαλακά και σε πλημμυρίζει ασφάλεια, σιγουριά και αγάπη…
Καθώς το αεράκι περνά παιχνιδιάρικα μέσα από τα φύλλα του, ακούς το δέντρο να σου ψιθυρίζει: «Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να απαλλαγείς από όλες τις καταστάσεις του παρελθόντος που σε γεμίζουν λύπη και σε εμποδίζουν να προχωρήσεις στη ζωή σου. Δίπλα σου θα βρεις αρκετές φλούδες από τον κορμό μου. Πάρε μια, σε ότι μέγεθος θες και χάραξε πάνω της όλα αυτά που σε πονάνε. Όταν τελειώσεις σκάψε ένα λάκκο, εδώ κοντά μου, και θάψε μέσα την φλούδα. Πες μου ποτέ θέλεις η φλούδα, μαζί με ότι σου δημιουργεί εμπόδια από το παρελθόν σου, να αποσυντεθεί. Εσύ απλά θάψε την φλούδα και άφησε στη μάνα Γη τα υπόλοιπα…
Ένα μικρό πουλάκι φτεροπετά τριγύρω και με το κελάδημα του είναι σαν να σου ψιθυρίζει: «Καθάρισε το μονοπάτι σου»
Χωρίς να το καλοσκεφτείς αρχίζεις αμέσως να καθαρίζεις το μονοπάτι από όλα αυτά που υπάρχουν πάνω του και εμποδίζουν το δρόμο σου…
Φτάνοντας στο τέρμα του μονοπατιού κοιτάζεις τα λίγα δέντρα που υπάρχουν λίγο πιο πέρα. Κάτι σε τραβάει προς τα κει. Ίσως να νιώθεις ότι σε καλεί ένα από αυτά τα δέντρα. Κατευθύνεσαι προς τη συστάδα και τα βήματα σου σε οδηγούν σε ένα δέντρο που μοιάζει διαφορετικό από τα άλλα. Το αγγίζεις και νιώθεις ότι η επαφή μαζί του σε γαληνεύει. Μπορείς αν θέλεις να καθίσεις στις ρίζες του ακουμπώντας την πλάτη σου στον κορμό του...
Νοιώθεις ότι το δέντρο σε αγκαλιάζει μαλακά και σε πλημμυρίζει ασφάλεια, σιγουριά και αγάπη…
Καθώς το αεράκι περνά παιχνιδιάρικα μέσα από τα φύλλα του, ακούς το δέντρο να σου ψιθυρίζει: «Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να απαλλαγείς από όλες τις καταστάσεις του παρελθόντος που σε γεμίζουν λύπη και σε εμποδίζουν να προχωρήσεις στη ζωή σου. Δίπλα σου θα βρεις αρκετές φλούδες από τον κορμό μου. Πάρε μια, σε ότι μέγεθος θες και χάραξε πάνω της όλα αυτά που σε πονάνε. Όταν τελειώσεις σκάψε ένα λάκκο, εδώ κοντά μου, και θάψε μέσα την φλούδα. Πες μου ποτέ θέλεις η φλούδα, μαζί με ότι σου δημιουργεί εμπόδια από το παρελθόν σου, να αποσυντεθεί. Εσύ απλά θάψε την φλούδα και άφησε στη μάνα Γη τα υπόλοιπα…
Έχεις σκεπάσει καλά τη φλούδα
με χώμα και κοιτάζεις το δέντρο. Ήδη νιώθεις ότι πέταξες από τις πλάτες
σου ένα μεγάλο φορτίο. Σηκώνεσαι και αγκαλιάζεις το δέντρο τρυφερά
ευχαριστώντας το…
Από δεξιά σου ακούς να έρχεται ο ήχος από νερό που
τρέχει. Ίσως είναι κάποια πηγή, ένα ρυάκι ή ένα μικρό ποτάμι. Ο ήχος σε
οδηγεί στο τρεχούμενο νερό…Το πλησιάζεις, γεμίζεις τις χούφτες σου με φρέσκο, πεντακάθαρο νερό και ξεπλένεσαι. Ξαναγεμίζεις τις χούφτες σου με το δροσερό νερό και πίνεις αργά ξέροντας ότι ξεπλένεις με αυτόν τον τρόπο, όλες εκείνες τις ενέργειες που υπάρχουν μέσα σου και σε εμποδίζουν να προχωρήσεις όπως θα ήθελες στη ζωή σου...
Νιώσε τον εαυτό σου αναζωογονημένο. Νιώσε την ενέργεια να κυλάει ανεμπόδιστα μέσα σου γεμίζοντας σε δύναμη και θέληση για ζωή...
Παίρνεις το δρόμο του γυρισμού κρατώντας ζωντανή μέσα σου την αίσθηση που σου δημιούργησε αυτή η εμπειρία. Περπατάς πάλι πάνω στο μονοπάτι παρατηρώντας τι έχει αλλάξει γύρω σου...
Επιτρέπεις για άλλη μια
φορά στον ήχο να σε ταξιδέψει στο χρόνο και να σε φέρει στο δωμάτιο που
βρισκόσουν πριν αρχίσεις το ταξίδι...
Αρχίζεις να έχει επαφή με το σώμα σου και του δίνεις μια απαλή κίνηση...
Αφουγκράζεσαι όλους τους ήχους γύρω σου...
Σταδιακά τεντώνεσαι...
Αρχίζεις να έχει επαφή με το σώμα σου και του δίνεις μια απαλή κίνηση...
Αφουγκράζεσαι όλους τους ήχους γύρω σου...
Σταδιακά τεντώνεσαι...
Νιώθεις
το σώμα σου ξύπνιο, ανάλαφρο, ζωντανό και ανοίγεις τα μάτια έχοντας
πλήρη επαφή με την πραγματικότητα αυτής της χρονικής στιγμής. Μένεις για
λίγο στη σιωπή νιώθοντας τι αίσθηση σου άφησε αυτό το ταξίδι στην
καρδιά σου...
namaste
despoina palamari
