Όταν θεραπεύει η καρδιά...

Τι να σημαίνει άραγε είμαι υγιής; Οι περισσότεροι άνθρωποι θα απαντούσαν ότι αφού δεν πονάω, δεν είμαι άρρωστος δεν με ενοχλεί κάτι, τότε είμαι υγιής. Είναι όμως πραγματικά έτσι; Για μας, Υγιής είναι εκείνος που έχει όλα τα παραπάνω σαν φυσιολογική απόρροια του ότι είναι ζωντανός. Και ζωντανός είναι αυτός που συγκινείται, που εκφράζει τη χαρά και τη λύπη του όταν τις νοιώθει και προ πάντων δεν είναι βολεμένος στην καθημερινή μιζέρια του.

Η κλασική ιατρική αλλά και οι περισσότερες συμπληρωματικές θεραπείες προσεγγίζουν τον άνθρωπο σαν κάτι που αποτελείται από μεμονωμένα κομμάτια και τα οποία θεραπεύονται το καθένα ξεχωριστά. Οι άνθρωποι έμαθαν με τον καιρό και οι ίδιοι να το βλέπουν έτσι. Δεν πάει κάτι καλά με το σώμα ή την ψυχολογία μου θα πληρώσω τον ειδικό και θα μου το κάνει καλά. Αλλά και αν ακόμη διαφημίζεται κάποια θεραπευτική προσέγγιση σαν ολιστική στην πραγματικότητα δεν είναι. Δεν είναι, διότι λείπει η άμεση κατανόηση από την πλευρά του θεραπευόμενου της σωματικής του δυσλειτουργίας σαν συνέπεια της ιστορίας της ζωής του μέχρι σήμερα.

Στην Νέο-Κρανιοϊερή Θεραπεία δεν υπάρχει θεραπευτής και θεραπευόμενος αλλά Συνοδοιπόρος και Ταξιδιώτης αντίστοιχα. Ο Ταξιδιώτης κάνει ταξίδι στο σώμα του και ο Συνοδοιπόρος του είναι σύνοδός του και όχι αυτός που οδηγεί και γνωρίζει που θα πάει το ταξίδι. Στη Νέο-Κρανιοϊερή Θεραπεία μαθαίνουν ο ‘’Συνοδοιπόρος’’ και ο “Ταξιδιώτης“ να αντικρίζουν οποιαδήποτε δυσλειτουργία προκύψει, συνδυάζοντας, πάντα κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, την σωματική εμπειρία με την συναισθηματική κατάσταση του Ταξιδιώτη. Όσο πιο πολύ θέλεις να θεραπεύσεις τόσο λιγότερο θεραπεύεις.

Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να σας πούμε μερικά πράγματα μέσα από την πολυετή εμπειρία μας, δουλεύοντας με ανθρώπους και δουλεύοντας με εμάς τους ίδιους, στην προσπάθειά μας να εξελιχθούμε και να γίνουμε πιο αληθινοί και πιο απλοί άνθρωποι. Αυτό το τελευταίο σημείο είναι εκείνο που εμάς μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα, διότι όσο καλός ας πούμε "θεραπευτής" και να γίνει κάποιος αν δεν δουλεύει συνεχώς με τον εαυτό του και δεν εξελίσσεται, τότε αργά η γρήγορα θα συναντήσει προβλήματα προσωπικότητας ή προβλήματα υγείας μπροστά του. 

Για παράδειγμα θα πούμε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί φυσιοθεραπευτές και εναλλακτικοί θεραπευτές οι οποίοι έχουν προβλήματα με τη μέση τους, τα χέρια τους ή τον αυχένα τους, και το τραγικό είναι ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους. Στη πορεία των χρόνων συλλέγοντας πληροφορίες από τον τομέα της θεραπευτικής μάθαμε ότι αυτοί που δεν πονάνε είναι η μεγάλη εξαίρεση. Ξέρετε γιατί αυτοί οι οποίοι διαλαλούν την πραμάτεια τους δηλαδή –το θεραπεύειν- υποφέρουν σωματικά; 

Αν δεν κάναμε την εμπειρία οι ίδιοι μας στο δικό μας σώμα δεν θα μπορούσαμε να απαντήσουμε τόσο ξεκάθαρα όπως τώρα. Λοιπόν όλοι όσοι ασχολούνται στον θεραπευτικό τομέα υποφέρουν και μπορεί να αρρωστήσουν και βαριά ακόμη, διότι θέλουν να βοηθήσουν! Θέλουν τον ασθενή ή αυτόν που από κάτι υποφέρει να τον κάνουν να αισθανθεί καλά μετά από μία ή και περισσότερες συνεδρίες. Θέλουν να θεραπεύσουν! 

Μα γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου, πρώτον, να θέλει να είναι κάτι το ιδιαίτερο, να ξεχωρίζει δηλαδή από τη μάζα. Δεύτερον, επειδή ο άνθρωπος είναι γεμάτος από την ανασφάλεια και την αγωνία της επιβίωσης, ειδικά στις μέρες μας. Δηλαδή αν δεν γίνει ο πελάτης μου καλά όχι μόνο θα τον χάσω αλλά θα χάσω και όλους εκείνους που θα έρχονταν σε μένα αν ο κάθε ευχαριστημένος πελάτης μου με συνιστούσε στους φίλους και γνωστούς του. Και τρίτον μόνο αν έχω την αίσθηση ότι με χρειάζονται οι άλλοι, μόνο τότε έχω την επιβεβαίωση ότι αξίζω.

Έχει γεμίσει ο κόσμος από αβοήθητους βοηθούς από καλούς Σαμαρείτες, με το αζημίωτο φυσικά. Φανταστείτε να υποφέρεται από τη μέση σας και να πάτε σε κάποιον να σας θεραπεύσει και αυτός να υποφέρει φανερά ή κρυφά από το ίδιο πρόβλημα. Πόσο εμπιστοσύνη θα σας ενέπνεε ένας τέτοιος θεραπευτής; Θα μένατε ή θα φεύγατε; Αν είμαι συνειδητός θα έφευγα! Φυσικά είναι και εκείνοι που θα έμεναν διότι θα έβλεπαν στο πρόσωπο του θεραπευτή τους έναν που πάσχει από την ίδια πάθηση. Δηλαδή θα το πω λίγο τραβηγμένα, ένας με πατερίτσα προσπαθεί να μάθει σε έναν άλλο να περπατάει. Αυτό το σύστημα δεν λειτουργεί διότι δεν είναι υγιές. Είναι από την αρχή του σε μη ισορροπία, σε πολύ σαθρά θεμέλια χτισμένο.

Τι προσφέρουμε εμείς στην διδασκαλία της Νέο-ΚρανιοΙερής Θεραπείας;
Εμείς προσπαθούμε να διαμορφώσουμε πρωτίστως "ανθρώπους" που σέβονται τον εαυτό τους, έχουν μάθει να είναι «Ταπεινοί» και να ασπάζονται την αλήθεια του κάθε ανθρώπου. Μέσα στην εκπαίδευσή τους γίνεται βίωμα ότι «δεν γνωρίζουν τίποτα», όσα και αν έχουν μάθει από εμάς και όσες εμπειρίες και αν έχουν συλλέξει στην πορεία της σταδιοδρομίας τους. 

Για εμάς, το κάθε σώμα που θα αγγίξουμε και ο κάθε άνθρωπος με την εντελώς δική του ιστορία, είναι ένας δάσκαλος που μας οδηγεί και μας διδάσκει – καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίας - πού χρειάζεται το άγγιγμα μας, των 5 γραμμαρίων, για να μπορέσει να ξετυλίξει τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, να απελευθερωθεί και να θεραπευτεί. 

Αποφεύγουμε να μπούμε στην διαδικασία του «εγώ ξέρω τι χρειάζεται να κάνω ή τι χρειάζεται το σώμα για να γίνει καλά». Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι να το κατανοήσουν οι άνθρωποι. Γιατί αν δεν πουλήσω γνώση με ποιο δικαίωμα θα απαιτήσω αμοιβή για την Θεραπεία που έκανα. Το σώμα όμως ούτε που του νοιάζει η δανεισμένη γνώση του οποιουδήποτε «Θεραπευτή». 

Όση γνώση και αν έχω, όταν αγγίξω το σώμα και κλείσω τα μάτια αν δεν είμαι 100% εκεί με τη μη γνώση μου, αν δεν πάρει το σώμα το μήνυμα από τα χέρια μου που το αγγίζουν πως έχω πάρα πολύ χρόνο στην διάθεσή μου, πως δεν βιάζομαι, πως σέβομαι την αλήθεια του, τότε όσες τεχνικές και αν εφαρμόσω όσο πιο τέλεια τις εφαρμόσω θα κάνω μια τρύπα στο νερό. 

Ακούμε να προσφέρουν κάποιοι συνεδρίες Κρανιοϊερής Θεραπείας που διαρκούν 30 – 40 λεπτά και με αδρές αμοιβές και αναρωτιόμαστε σ’ αυτές τις συνεδρίες πόσος χρόνος δίδεται στο σώμα να αφεθεί, να εμβαθύνει στις τραυματικές του εμπειρίες που είναι απομνημονευμένες στα κύτταρα του, να εμφανισθεί η συναισθηματική φόρτιση που κλειδώθηκε μαζί με το σωματικό τραύμα, ώστε μέσα από την συνειδητοποίηση του "Ταξιδιώτη" να υπάρξει κάθαρση και εξαγνισμός, κατανόηση και αποδοχή με αποτέλεσμα την οριστική λύτρωση από τον πόνο, την ασθένεια, τις φοβίες, τις ανασφάλειες, τα ψυχολογικά προβλήματα, κτλ. 

Στην Νέο-Κρανιοϊερή Θεραπεία δεν μας ενδιαφέρουν τα πρόσκαιρα «αποτελέσματα», δηλαδή να φύγει για κάποιο χρονικό διάστημα μια σωματική ή ψυχολογική δυσλειτουργία, αλλά μας ενδιαφέρει να δει ο «Ταξιδιώτης» τη ρίζα, δηλαδή πότε και υπό ποιες συνθήκες μπήκε ο σπόρος μιας ασθένειας μέσα του και σήμερα εμφανίζεται με τη συγκεκριμένη μορφή, σωματικά ή ψυχολογικά. Χωρίς τον «Θεραπευτικό Διάλογο» και την Σωματο-Συναισθηματική Απελευθέρωση η δυσλειτουργία θα επανέλθει και τις περισσότερες φορές θα είναι πιο επώδυνη.

Τι συμβαίνει και το σώμα μας αρρωσταίνει και πονάει;
Μόνο τυχαίο δεν είναι όταν το σώμα μας εμφανίζει μια δυσλειτουργία. Ο πόνος ή η ασθένεια ή η όποια δυσλειτουργία έχει ο άνθρωπος, δηλώνουν πως κάτι δεν πάει καλά ή μάλλον κάτι κάνει αυτός στην καθημερινότητά του, το οποίο είναι ενάντια στην πραγματικά δικιά του αλήθεια. Με άλλα λόγια, έχει υπερβεί τα όρια της αντοχής του. Το σώμα τού δίνει να κατανοήσει, ότι πρέπει να ξυπνήσει από το λήθαργο της καθημερινότητάς του. 

Εάν τώρα αρχίσει να «πολεμάει» τη σωματική δυσλειτουργία του με φάρμακα, με φυσιοθεραπείες, με μασάζ και με Κρανιοϊερή Θεραπεία των 30-50 λεπτών και πείσει έτσι το σώμα του να το βουλώσει και να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς να διαμαρτύρεται, τότε αργά ή γρήγορα το σώμα του θα εμφανίσει μια πιο επώδυνη μορφή δυσλειτουργίας. 

Τότε ίσως είναι η ευκαιρία για τον καθένας μας να ακούσουμε το σώμα μας και να ζήσουμε τη δική μας πραγματικά ζωή, αυτό δηλαδή που μας κάνει εμάς καλό. Να επιτρέψουμε και το συναίσθημά μας να έχει χώρο στην ζωή μας. Για να μπορεί να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να βρούμε ποιές συμπεριφορές απέναντι στον εαυτό μας είναι αυτές που μας αρρωσταίνουν. Είναι αναγκαίο να βρούμε κατανόηση και αποδοχή για μας και ίσως και για αυτούς που μας πλήγωσαν. 

Η καρδιά μας δείχνει τον δρόμο της θεραπείας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν έρθουμε σε επαφή με την Καρδιά μας και τις επιτρέψουμε να μας δείξει πόσο υποφέρει. Μαζί της υποφέρουμε και εμείς όταν δεν της επιτρέπουμε να μας δείξει πόσο ανάγκη έχουμε την αγάπη, την εμπιστοσύνη, την αποδοχή, την συγχώρεση, την κατανόηση, την ειρήνη και γαλήνη. 

Από αυτήν την Καρδιά μας μπορούμε να μάθουμε επίσης την συγκίνηση και πώς να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας, χωρίς να μας νοιάζει το κόστος. Η καρδιά μας ρισκάρει πάντα και είναι πάντα εκεί για να μας δείξει πως είναι η ζωή. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να την πληγώσουμε με το να μην της επιτρέπουμε να μας δείξει το σκίρτημά της, την ζωντάνια της, με το να κτίζουμε τοίχους γύρω της, δήθεν για να την προστατέψουμε. 

Στην Νέο-Κρανιοϊερή Θεραπεία η καρδιά είναι ο μέγιστος θεραπευτής. Για να υπάρχει όμως απόλυτη επίγνωση από την πλευρά του Συνοδοιπόρου κατά την συνεδρία ότι ο «θεραπευόμενος» είναι τώρα σε επικοινωνία με την καρδιά του και όχι με το νου, είναι αναγκαίο να μείνει σε επαφή με το Κρανιοϊερό Κύμα ή κατ’ άλλους με τον Κρανιοϊερό Ρυθμό του «Ταξιδιώτη». Όταν ο Ρυθμός είναι σε παύση, τότε το σώμα είναι εκείνο που θέτει σε λειτουργία τους αυτοθεραπευτικούς του μηχανισμούς για να λυτρωθεί. 

Όταν η καρδιά του Συνοδοιπόρου είναι παρούσα με όλη την Κατανόηση που πλημμυρίζει από μέσα της για την αλήθεια μας και την Αλήθεια του «Ταξιδιώτη», τότε ενθαρρύνεται και η καρδιά του Ταξιδιώτη να έρθει στο προσκήνιο και να τον οδηγήσει στην Λύτρωση και την Υγεία του. 

Ακούγεται απλό αλλά χρειάζεται πολύς χρόνος, πολύ άσκηση, υπομονή και επιμονή για να βρούμε την επαφή μαζί της και να τη διατηρήσουμε. Γι’ αυτό και είναι αναγκαίος ο μακρύς δρόμος (δύο χρόνια), που ακολουθούν όλοι οι εκπαιδευόμενοί μας στην πορεία της εκπαίδευσής τους για να μαθαίνουν να μην βοηθούν, να μην θεραπεύουν και να είναι με την Καρδιά τους στην πορεία μιας συνεδρίας.


Από τους 
Άρη Χατζηνάσιο & Natascha Lotze

www.neocranio.com, neocraniosacral@gmail.com